Onze reis, het begon zo goed...

Dusseldorf - London

Na de check-in moesten we al onze tassen uitpakken, al onze cremepjes en zalfjes en andere vloeibare middelen in een plastic zakje doen, de douaniers moesten wel een beetje lachen toen ze onze hoeveelheid aan handbagage gingen uitpakken, vooral de tien pakken maandverband en de honderd tampons wekte het nodige gegiegel op.
Ze wilde toch wel weten waar we naar toe gingen met al die spullen, en hoe lang...
Maar al-met-al hebben we niets af moeten geven en konden we verder reizen.

Toen we in de termenal aan het wachten waren zagen we daar een oude punker met zn laptoppie zitten, die we meteen herkende: de gitarist van THE SEXPISTOLS :)
we durfde niet op 'm af te lopen omdat we aan het twijfelen waren of het niet misschien de gitarist van The Clash was...Of gewoon iemand die er misschien wel op leek.
Maar toen we het vliegtuig in stapte pakte hij zijn gitaar en wiste we het zeker :)
Hij ging voor ons zitten (helaas niet naast ons) en hij was een verslag aan het typen van de concerten. (wij stiekem tussen de stoelen mee lezen en on opvallend boven 'm hangen en foto's maken)
we hebben 'm van de zijkant en zn halve kale kop op de foto gekregen hehe...
De vlucht was kort naar London, opstijgen eten en weer dalen.
aangekomen op Londonairport, weer een hele securitycheck, deze keer moesten ook de schoenen uit...zullen ze blij mee geweest zijn > Daphne had haar stinklaarzen aan die al lekker opgewarmd waren :)
van de " pig-flue" is hier nog niets te merken.

we zijn vast onze gate gaan zoeken zodat we verder niet meer hoefden te zoeken, even wat gegeten (lekker pikant broodje!).. en nu een sigaretje dacht moeders...
Luna blijft bij de bagage...half slapend en Daphne gaat op zoek naar de uitgang. je mag hier nergens binnen roken. Nou ja nergens:
Dus wel! Daph vroeg aan de eerste de beste toiletdame die ze tegenkwam de weg naar de uitgang, omdat ze wilde roken. Ze pakte haar bij de arm en zegt:"you want to smoke?" I can show you where you can smoke without leaving the airport" ze dacht, die moet geld van me hebben, maar nee, ze wilde dat Daph dutyfree sigaretten voor haar haalde, en in ruil daarvoor zou ze haar een rookkamertje aanwijzen :)
Zo gezegd zo gedaan, ze geeft Dahpne 65 pond en spreekt met haar in de volgende toilet af.
Daphne komt braaf met de sigaretten en zij laat haar roken in de gehandicaptenWC, waar dus geen rookmelder hangt, als ze klaar was zou de dame de wc met chemicalien schoonmaken zodat niemand iets zou ruiken.
helemaal happy, lekker roken op London airport.

Nu is het wachten oop de volgende vlucht...we moeten nog zo ver! en we zij n al kei moe.

London - Signapore

Na zes uur in London te hebben gewacht mogen we eindelijk aan boord.
Een lange lange nacht, 12 uur vliegen door de duisternis. erg saai...en vermoeiend.
saaie mensen in het vliegtuig (allemaal aussies)
Met Qantas vliegen we dus nooit meer, de stoelen waren veel de krap, de toiletten waren vies en het eten was ook niet je-van-het.

Signapore - Denpasar

Zodra we in Signapore aankwamen was het haasten geblazen want we hadden nog geen boardingpass gekregen voor de vlugt Signapore - Denpasar.
We hadden precies een uur om die pas te halen maar cheaptickets.nl had het tijd-verschil niet goed berekend en dat leverde de nodige problemen op.
Als een gek heeft moeders geprobeerd een boardingpass te regelen terwijl Luna met de bagage bij de gate stond te wachten.
Aangekomen bij de transferdesk vertelde ze ons dat het niet zeker was of onze bagage dan wel mee zou kunnen. ze zouden hun best doen.
Daphne van de stress, in tranen (natuurlijk)
Het vliegtuig is een half uur later vertrokken zodat onze koffers (en wijzelf) aan boord konden; Hulde aan Signapore - Airlines dat ze dit allemaal zo geregeld hebben :)
eenmaal aan boord van deze vlucht was het goed vertoeven.
We hebben lekker eten gehad en de stewardessen zijn zo zorgzaam en vriendelijk :)

Aangekomen op Denpasar moest iedereen gelijk gezondheids formulieren invullen en in welke landen je was geweest in de laatste 10 dagen.
Een grote chaos. Wij zijn er snel tussen door gepiept en konden meteen onze bagage pakken en onze driver opzoeken.
Op weg naar de uitgang gold dat niet voor de andere passagiers op het vliegveld, iedereen moest door een spuittunnel die je vol sprayde met ontsmettings middel.
Maar met onze charmes, Luna's roze haar en Daphnes "nice tattoo" konden wij gewoon door lopen terwijl wij van alle officials een big smile kregen "nice hair!, peautipul daughter! ooeeh nice tattoo! ya ya! see you soon!" Heerlijk thuis komen voor ons! ;)
Toen we naar buiten liepen stonden er tallozen drivers met allemaal bordjes met namen, onze driver was op zoek naar MR.Besson en was heel blij toen hij erachter kwam dat HIJ degene was die ons naar het hotel mocht rijden ;)
Hij glunderde van top tot teen en kon zn ogen niet van Luna afhouden, exuseerde zich daarvoor tegen over Daphne terwijl hij zijn achteruitkijk spiegel op Luna richte (in de plaats van de drukke wegen van Kuta)
We Hadden eigenlijk af gesproken naar de Twice Bar van een vriend van Luna te gaan maar de moeheid en vooral ergenis heeft er voor gezorgd dat we allebij boos naar bed zijn gegaan, morgen weer een nieuwe dag...

Om 10 uur stonden Gusti en Heidi voor het hotel te wachten om ons naar Amed toe te brengen.
We waren heel blij om hun terug te zien...Daphne weer aan het janken ;)
De weg naar Amed was leuk, ook hier weer de nodige commotie veroorzaakt met Luna's roze haren...
Alles is nog steeds mooi groen. We zijn in Candidasa wezen lunchen aan het strand.
De ober, nam bestelling op van iedereen maar keek alleen maar Luna aan. Toen Daphne een sarcastische opmerking maakte begon die erg te blozen en te giebelen en dat heeft hij heel het uur vol gehouden tot dat wij weg gingen.
Aangekomen in Amed, hebben we een rondje hallo gezegt tegen iedereen en s'avonds bij de familie in Aas wezen eten, lekker!


Volgende blog zal iets minder lang zijn, ok? :)

muach moeders en dochter