Met Kuncir in een coma in de achterklep van de truck en Daphne als chauffeur zijn we zaterdag nacht (nouja...nacht 1/2 1) weer levend aangekomen in de bengkel. Zondag lekker gesnorkeld, het water is op het moment heel helder en ongeloofelijk blauw, het koraal groeit als kool (echt waar! koralen van zeker een halve meter breed die er vorig jaar nog niet waren zijn in een jaar tijd gegroeit) We kunnen nog maar een maandje genieten van het strand in Lipah want elk half jaar verwijnt het strand naar de andere kant van de baai.
Maandag zijn we uit eten gegaan in een luxe restaurant in Lipah want we hadden zo'n zin in een echte pizza, ook hebben we weer een arakje gedronken en hebben we ons daarna lekker met zn twee misdragen in de lege wawawewe (er was geen personeel dus hebben wij zelf maar een feestje gebouwd) Luna achter de drums met een ananas op dr kop en moeders verzorgde de zang. Nadat het hele dorp wakker was zijn wij gauw gevlucht naar het volgende dorp om daar met de locale rasta club een pretsigaretje te roken en nog wat flesjes arak achter over te slaan. (het was niet zo erg als het leest!)
Dinsdag naar Amlapura voor inkopen. We vertokken vroeg zodat Hedi kon rijden want zo vroeg zouden er nog geen politie zijn. (Hedi kan goed rijden maar heeft nog geen geld voor een rijbewijs, die je hier gewoon kan kopen, zonder lessen) Zodra we het dorp verlieten reden we in een politiefuik. Natuurlijk moest onze oranje truck aan de kant en Hedi begon al peentjes te zweten. De agenten in kwestie hadden echter totaal geen oog voor de jeugdige-rijbewijsloze-Hedi maar alleen maar oog voor de roze schoonheid achterop de truck (ha-ha)
Oom agent wilde Luna's telefoon nummer hebben en zondag op de koffie in de bengkel komen. Hij zei heel de tijd hoeveel die van d'r hield terwijl die haar hand vast hield (de ze los probeerde te rukken) en haar zwoel in d'r ogen keek. we lagen in een deuk. Natuurlijk hebben we niks hoeven te betalen en konden we gewoon doorrijden :)
S'avonds wilde we naar de wawa-wewe gaan maar de band speelde niet die avond dus zijn we naar cafe indah gegaan waar ook altijd live muziek is. Een half uur later zijn we samen toch maar op het strand gaan zitten sterren kijken. Deze keer was er wat meer te zien dan alleen sterren, een boot met 5 piemelnaakte (dronken) visser mannetjes kwamen juichend en joellend aan omdat ze goed gevangen hadden.
Woensdag heeft Luna nieuwe ceremonie kleding laten maken in culik voor de prijs van nog geen 5 euro.
Want de volgende dag hadden we een grote ceremonie in seraya.
Om 8 uur s'ochtends zijn we donderdag vertrokken om eerst in een paar familie tempels mee te bidden.
Daarna zijn we naar Kuncir's familie gegaan om daar tot 4 uur te wachten tot dat de priester kwam. Ook zijn we nog bij Made Kaler zijn familie geweest en hebben we nog een kopje thee bij Ogoh thuis gedronken.
Rond 4 uur naar de grote tempel toe die tot de nok toe gevuld was, daar hebben we nog zo;n 2 uur moeten zitten luisteren naar de mantras van de priester (waar niemand echt naar luisterde).
Daarna begon het gebed, wat heel indukwekkend was. Alle mensen in de tempel begonnen met z'n alle een mantra op te zeggen waardoor iedereen in een soort trance raakte. De hele tempel vibreerde van het Ohm.
Het was een mooie ervaring, helaas heeft luna aan deze dag (weer-) een zonnesteek overgehouden.
Op de terug weg in de auto werd ze plotseling ziek en heeft die hele nacht overgegeven aan twee kanten tegelijk, koorts en gehallucineerd. de dagen daarna waren niet veel beter en niemand begreep waarom we nou toch niet naar de dokter gingen. Als je hier naar de dokter gaat, dan is het standaard dat je bloeddruk gemeten wordt, tempratuur gemeten wordt en dan krijg je penciline en een vitamine prik, of je nu voor hoofdpijn,buikpijn of huiduitslag komt. verder is de hygiene bij de dokter ver te zoeken en is de kans dat je nog zieker wordt als je daar op bezoek bent geweest erg groot. Maar vandaag, na een week ziekte, wat toch wel een beetje lang is voor een zonnesteek, heeft luna zich er toch maar aan toegegeven en is naar de dokter gegaan en heeft vitamine pilletjes en ibuprofen gekregen. Als het over 2 dagen niet beter gaat gaan we naar het ziekenhuis.
Luna heeft alleen nog hoofdpijn en is nog duizelig en wordt misselijk als ze in het licht komt. verder geen koorts meer.
Tussen door heeft mama ook nog een bali belly opgelopen maar die duurde maar 24 uur.
Vandaag zijn we nog in een ceremonie (lees: wild losbandig ritueel) in ons dorp terecht gekomen.
De hele nacht waren de dorpelingen al in rep en roer, varkens moesten geslacht worden en offerings bereid worden. vanaf 3 uur geen oog dicht gedaan...that's Bali too :)
Dat was het voor deze blog, we hopen de volgende keer wat meer avonturen te kunnen vertellen.
woensdag 27 mei 2009
vrijdag 15 mei 2009
sabtu en andere beestjes
week 2
Zaterdags is Jacky naar Vienna gekomen om 's avonds lekker te gaan dansen in Wawawewe. Toen we 's middags op het strand zaten met de masseuses en hun kids, hadden de kinderen een klein poesje op de berg gevonden. De moederpoes keek kennelijk niet meer naar 'm om en hij werd aangevallen door de mieren. Hij was heel mager, met ontstoken oogjes en uitgehongerd. Natuurlijk hebben we ons over hem ontfermd. We hebben de kleine rooie " Sabtu" genoemd omdat we hem op Zaterdag (= hari Sabtu) gevonden hadden. Het scharminkeltje was rond de 3 of 4 weken oud en zo zwak dat ie amper kon lopen. Luna heeft 'm de dagen daarna gevoerd (verse vis en melk) en hij veranderde in een echt speels jong poesje! Woensdag was ie de hele dag moe en wilde niet lopen of spelen: die nacht is ie gestorven... er zat iets niet goed in zijn buikje, dat kon je aan de buitenkant eigenlijk al zien...maar ja we hebben het in ieder geval geprobeerd. Die morgen hebben we Sabtu in het bananenbos achter ons huis begraven :(
We zullen jullie meteen even voorstellen aan al de andere dieren hier in huis.In de badkamer woont de familie kakkerlak, die in het begin vooral Luna de stuipen op het lijf joegen door hun enorme omvang! Nu zegt ze beleefd goeieavond tegen hen als ze de badkamer binnenkomt...maar ze zeggen nog steeds niks terug.
In diezelfde badkamer woont ook een mieren volk. Zij houden zich meestal schuil maar eens in de zoveel dagen lopen de duizenden mieren uit de muur naar buiten en weer terug, waarom ze dit doen weten wij ook niet, ze brengen niks mee naar buiten en ook niet naar binnen.Ook hebben we een paar brutale muizen,terwijl ik dit schrijf springt er net 1 over m'n voet!Soms wandelen ze over het bed, niet als we erin liggen hoor, maar de dropjes die ze achterlaten verraden dat ze langs gewandeld zijn :) Ze hebben nu ook babies, de hele dag rennen de minimuisjes door de slaapkamer.
Dan zijn er de hondjes: Tattoo, Skurf, Meis en Bones, dat zijn de vaste bezoekers, er lopen er nog heel wat meer rond, maar deze vier zijn onze vaste bezoekers (zolang de buren ze niet opeten natuurlijk)Tattoo is een zwarte schurftige hond, heel lief die lijkt op Ellens hondje Tattoo (vandaar zijn naam)Skurf is een pup (smurf) met schurft, die erg brutaal is en ervoor zorgt dat er niet te veel concurrentie op ons erf komt.Meis is een lieve bruine moeder hond, die braaf koekjes komt halen elke dag > ze kijkt net als Tattooo heel lief uit haar oogjes. En dan is er nog Bones, zo mager dat het onvoorstelbaar is dat ze nog kan lopen, ze is niet bang en kan nooit stoppen met eten. Ook zij heeft vermoedelijk ergens jonkies liggen. aan haar enorme hangtieten te zien.
Tenslotte wonen er ook nog twee wilde katten tussen het dak en ons plafond; de eerste keer dat de jacht geopend werd daar midden in de nacht, schrokken we ons wezenloos, zoveel kabaal in de slaapkamer, dat kon alleen maar een heel eng wild beest zijn haha! Nu weten we beter.
Verder hebben we deze week eigenlijk niet veel gedaan, Daphne is veel met haar websites bezig, en ook de huishoudelijke klusjes nemen best veel tijd in beslag. Poetsen, wassen, dweilen, koken en afwassen...waar zijn we aan begonnen toen we vertelden dat we dit allemaal zelf wilden doen.Normaal worden we hier namelijk helemaal verzorgd en in de watten gelegd, nu dus niet meer.
Zo nu en dan gaan we een eindje scooteren, 1 keer per week naar Amlapura voor de grote boodschappen en dagelijks struinen we de kleine warungs (=winkeltjes) af voor groente of vis.Deze week werden we in Amlapura overvallen door een wolkbreuk, daar hadden we natuurlijk niet op gerekend, en binnen een mum van tijd ware we doorweekt. De rit terug naar huis was dan ook echt KOUD! We zitten namelijk niet in de auto maar op de open laadbak (heerlijk vliegen door de rijstvelden en zwaaien naar de balinezen). De ritjes op de laadbak zijn elke keer weer een feest :) behalve als er emmers water uit de hemel vallen dus. De balinezen moesten wel lachen om die verzopen toeristen.
Ook krijgen we bijna dagelijks bezoek van de locals, die komen kletsen over muziek en tattoos en als ze mazzel hebben krijgen ze een arakje :) Soms komen ze koken, of koken we samen en eten we gezellig met het hele clubje.
Gisteren zijn we naar een heus kinderfeestje geweest, made May, het zoontje van Nga, die werkt in Vienna Beach, werd 10 jaar.Toen we daar om 5 uur aankwamen waren alle volwassenen (de mannen) straal bezopen, want die zaten al vanaf 12 uur aan de palmwijn, iets wat heel normaal is in Bali > als je niet hoeft te werken ga je je bezatten!De kindjes zaten netjes aangekleed braaf voor een TV bizarre videoclips te kijken, en af en toe was er een karaokeclipje bij bij en zongen ze allemaal mee.Er ware veel kindjes, wel 30 of 40!
Nga heeft ons ook zijn hobby laten proeven... een grote fles arak die steeds bijgevuld wordt. Geen gewone arak, er dreven allerlei kruiden en objecten in. Het was een heeeeel bijzondere fles, want er zaten dingen in die je niet zomaar kan vinden op Bali. Een paar ingredienten die we begrepen hadden waren krokodillen bot, hoorn van een chinees hert, en cactusvrucht die de oplossing tegen aids is (!) en verder zagen we nog wat insecten en tandjes drijven en heel veel soorten geneeskrachtige kruiden. Alleen Daphne heeft het goedje geproefd, en ze leeft nog!
Vandaag is het alweer Zaterdag, Jordi komt vis grillen en sateh lilith maken (heerlijke gemalen kokos met vis en kriuden), daarna gaan we hier indrinken, en dan weer dansen in de wawawewe.
Tot de volgende blog!xxx Daphne & Luna
Zaterdags is Jacky naar Vienna gekomen om 's avonds lekker te gaan dansen in Wawawewe. Toen we 's middags op het strand zaten met de masseuses en hun kids, hadden de kinderen een klein poesje op de berg gevonden. De moederpoes keek kennelijk niet meer naar 'm om en hij werd aangevallen door de mieren. Hij was heel mager, met ontstoken oogjes en uitgehongerd. Natuurlijk hebben we ons over hem ontfermd. We hebben de kleine rooie " Sabtu" genoemd omdat we hem op Zaterdag (= hari Sabtu) gevonden hadden. Het scharminkeltje was rond de 3 of 4 weken oud en zo zwak dat ie amper kon lopen. Luna heeft 'm de dagen daarna gevoerd (verse vis en melk) en hij veranderde in een echt speels jong poesje! Woensdag was ie de hele dag moe en wilde niet lopen of spelen: die nacht is ie gestorven... er zat iets niet goed in zijn buikje, dat kon je aan de buitenkant eigenlijk al zien...maar ja we hebben het in ieder geval geprobeerd. Die morgen hebben we Sabtu in het bananenbos achter ons huis begraven :(
We zullen jullie meteen even voorstellen aan al de andere dieren hier in huis.In de badkamer woont de familie kakkerlak, die in het begin vooral Luna de stuipen op het lijf joegen door hun enorme omvang! Nu zegt ze beleefd goeieavond tegen hen als ze de badkamer binnenkomt...maar ze zeggen nog steeds niks terug.
In diezelfde badkamer woont ook een mieren volk. Zij houden zich meestal schuil maar eens in de zoveel dagen lopen de duizenden mieren uit de muur naar buiten en weer terug, waarom ze dit doen weten wij ook niet, ze brengen niks mee naar buiten en ook niet naar binnen.Ook hebben we een paar brutale muizen,terwijl ik dit schrijf springt er net 1 over m'n voet!Soms wandelen ze over het bed, niet als we erin liggen hoor, maar de dropjes die ze achterlaten verraden dat ze langs gewandeld zijn :) Ze hebben nu ook babies, de hele dag rennen de minimuisjes door de slaapkamer.
Dan zijn er de hondjes: Tattoo, Skurf, Meis en Bones, dat zijn de vaste bezoekers, er lopen er nog heel wat meer rond, maar deze vier zijn onze vaste bezoekers (zolang de buren ze niet opeten natuurlijk)Tattoo is een zwarte schurftige hond, heel lief die lijkt op Ellens hondje Tattoo (vandaar zijn naam)Skurf is een pup (smurf) met schurft, die erg brutaal is en ervoor zorgt dat er niet te veel concurrentie op ons erf komt.Meis is een lieve bruine moeder hond, die braaf koekjes komt halen elke dag > ze kijkt net als Tattooo heel lief uit haar oogjes. En dan is er nog Bones, zo mager dat het onvoorstelbaar is dat ze nog kan lopen, ze is niet bang en kan nooit stoppen met eten. Ook zij heeft vermoedelijk ergens jonkies liggen. aan haar enorme hangtieten te zien.
Tenslotte wonen er ook nog twee wilde katten tussen het dak en ons plafond; de eerste keer dat de jacht geopend werd daar midden in de nacht, schrokken we ons wezenloos, zoveel kabaal in de slaapkamer, dat kon alleen maar een heel eng wild beest zijn haha! Nu weten we beter.
Verder hebben we deze week eigenlijk niet veel gedaan, Daphne is veel met haar websites bezig, en ook de huishoudelijke klusjes nemen best veel tijd in beslag. Poetsen, wassen, dweilen, koken en afwassen...waar zijn we aan begonnen toen we vertelden dat we dit allemaal zelf wilden doen.Normaal worden we hier namelijk helemaal verzorgd en in de watten gelegd, nu dus niet meer.
Zo nu en dan gaan we een eindje scooteren, 1 keer per week naar Amlapura voor de grote boodschappen en dagelijks struinen we de kleine warungs (=winkeltjes) af voor groente of vis.Deze week werden we in Amlapura overvallen door een wolkbreuk, daar hadden we natuurlijk niet op gerekend, en binnen een mum van tijd ware we doorweekt. De rit terug naar huis was dan ook echt KOUD! We zitten namelijk niet in de auto maar op de open laadbak (heerlijk vliegen door de rijstvelden en zwaaien naar de balinezen). De ritjes op de laadbak zijn elke keer weer een feest :) behalve als er emmers water uit de hemel vallen dus. De balinezen moesten wel lachen om die verzopen toeristen.
Ook krijgen we bijna dagelijks bezoek van de locals, die komen kletsen over muziek en tattoos en als ze mazzel hebben krijgen ze een arakje :) Soms komen ze koken, of koken we samen en eten we gezellig met het hele clubje.
Gisteren zijn we naar een heus kinderfeestje geweest, made May, het zoontje van Nga, die werkt in Vienna Beach, werd 10 jaar.Toen we daar om 5 uur aankwamen waren alle volwassenen (de mannen) straal bezopen, want die zaten al vanaf 12 uur aan de palmwijn, iets wat heel normaal is in Bali > als je niet hoeft te werken ga je je bezatten!De kindjes zaten netjes aangekleed braaf voor een TV bizarre videoclips te kijken, en af en toe was er een karaokeclipje bij bij en zongen ze allemaal mee.Er ware veel kindjes, wel 30 of 40!
Nga heeft ons ook zijn hobby laten proeven... een grote fles arak die steeds bijgevuld wordt. Geen gewone arak, er dreven allerlei kruiden en objecten in. Het was een heeeeel bijzondere fles, want er zaten dingen in die je niet zomaar kan vinden op Bali. Een paar ingredienten die we begrepen hadden waren krokodillen bot, hoorn van een chinees hert, en cactusvrucht die de oplossing tegen aids is (!) en verder zagen we nog wat insecten en tandjes drijven en heel veel soorten geneeskrachtige kruiden. Alleen Daphne heeft het goedje geproefd, en ze leeft nog!
Vandaag is het alweer Zaterdag, Jordi komt vis grillen en sateh lilith maken (heerlijke gemalen kokos met vis en kriuden), daarna gaan we hier indrinken, en dan weer dansen in de wawawewe.
Tot de volgende blog!xxx Daphne & Luna
vrijdag 8 mei 2009
Amed-Rockcity
De volgende dag (maandag) hebben we Madetje (massage) en de kids mee naar de Hardy's in Amlapura genomen. We moesten zelf inkopen doen voor in Lean en voor de kindjes van Made hebben we schoolspullen en nieuwe schoenen gekocht.Ook hebben we een grote krat bier ingeslagen want de volgende dag zouden we bezoek krijgen.Het laatste stukje heeft Daphne terug gereden in de auto.
s'Avonds hebben we een klein feestje met het personeel gehad wat eindigde in een nachtelijke zwempartij bij vienna beach (heerlijk,s'nachts zwemmen!)Op het strand daar aangekomen was het vol op feest. Toen zijn we met z'n alle aan de arak gegaan wat niet zo slim was want de volgende dag moesten we eigenlijk vroeg op staan...Wat een beetje moeilijk was met een dubbele kater, misselijk en met hoofdpijn zijn we opgestaan om Kadek te helpen met koken, 2 uur s'middags kwam ons bezoek.
De drummer van een van de beroemste bands in Indonesie is een vriend van Luna en hij zou met een paar vrienden bij ons langs komen in Lean voor het middag eten. Toen werden we gebeld dat ze de weg niet konden vinden en heeft Luna samen met Hedi hun opgehaald in Culik waar ze stonden de wachten met 7 harley's(!) op een kruispunt.Luna is meteen achter op een van de harleys geklommen en Hedi heeft jrx achter op de scooter genomen, die had een grote krat bier mee en de harleys konden daarmee de berg niet op. Met een ronkende stoet trokken we door de dorpen heen richting Lean waar iedereen nonchalant stond te wachten in de bengkel. Iedereen wilde een glimp van jrx opvangen, en als het even kon met 'm op de foto.De bengkel vol met bikers hebben we lekker gegeten.
Later zijn we met bikes naar vienna gereden om daar aan het strand te gaan zitten en wat zwemmen terwijl de bikers heel stiekem een pretsigaretje zijn gaan roken. Het werd plotselijk wel erg druk op het strand, alle beachboys en alle masseuses (+family) kwamen zogenaamd ook even op het strand zitten. Gelukkig hadden we genoeg bier bij... :p
Al met al een hele happening voor Amed, waar ze eigenlijk nog nooit een echte harley hadden gezien en al helemaal nooit een beroemdheid.Aan het eind van de middag is de stoet weer vertokken richting Ubud/Kuta/Denpasar. Ze waren allemaal erg onder de indruk van het mooie uitzicht hier en ze waren hier nog nooit geweest, op een na. Ook vonden ze het leuk om te zien dat blanken mensen ook op zo'n balineese manier kunnen leven.
Thuis aangekomen was Luna knock-out gegaan (met natte kleren) op het matje onder de fan waardoor ze de volgende dag tot half 6 ziek in bed heeft gelegen.
's Avonds kregen we bezoek van een local rastaman, die voor Daphne een zakje giechelkruid uit Lombok kwam brengen :) Veel takken, veel zaad, weinig kruid, maar toch, moeders was er blij mee.
Donderdag is de bengkel tijdelijk veranderd in een piercingshop, met spijkers en veiligheidsspelden werden lippen en oren doorboord (foto's volgen)
s'Avonds zijn we naar het internet cafe gegaan maar die was vol dus we gingen even wachten in de wawa- wewe. Toen wij daar aankwamen was er helemaal niemand maar binnen tien minuten zat er al weer 20 man. uit eindelijk zijn we daar maar blijven hangen. tafels aan elkaar geschoven, gitaar erbij gepakt, flessen arak gingen weer in het rond en om een uur of 2 s'nachts weer een nachtelijke zwempartij. de maan en het water waren zo helder dat het wel leek als of we in een aquarium aan het zwemmen waren.
De volgende dag (gelukkig) weer fris opgestaan.
vrijdag was een rustdag want, vanavond moet er weer gefeest worden: Jcky, de Bali vriendin van Daphne, komt namelijk vandaag.
Jordi, een van de plaatselijke beachboys, heeft Daphne Vrijdag nog kookles gegeven.. en nu kan zij voortaan ook elke dag verse Bali sambal maken!
:)
s'Avonds hebben we een klein feestje met het personeel gehad wat eindigde in een nachtelijke zwempartij bij vienna beach (heerlijk,s'nachts zwemmen!)Op het strand daar aangekomen was het vol op feest. Toen zijn we met z'n alle aan de arak gegaan wat niet zo slim was want de volgende dag moesten we eigenlijk vroeg op staan...Wat een beetje moeilijk was met een dubbele kater, misselijk en met hoofdpijn zijn we opgestaan om Kadek te helpen met koken, 2 uur s'middags kwam ons bezoek.
De drummer van een van de beroemste bands in Indonesie is een vriend van Luna en hij zou met een paar vrienden bij ons langs komen in Lean voor het middag eten. Toen werden we gebeld dat ze de weg niet konden vinden en heeft Luna samen met Hedi hun opgehaald in Culik waar ze stonden de wachten met 7 harley's(!) op een kruispunt.Luna is meteen achter op een van de harleys geklommen en Hedi heeft jrx achter op de scooter genomen, die had een grote krat bier mee en de harleys konden daarmee de berg niet op. Met een ronkende stoet trokken we door de dorpen heen richting Lean waar iedereen nonchalant stond te wachten in de bengkel. Iedereen wilde een glimp van jrx opvangen, en als het even kon met 'm op de foto.De bengkel vol met bikers hebben we lekker gegeten.
Later zijn we met bikes naar vienna gereden om daar aan het strand te gaan zitten en wat zwemmen terwijl de bikers heel stiekem een pretsigaretje zijn gaan roken. Het werd plotselijk wel erg druk op het strand, alle beachboys en alle masseuses (+family) kwamen zogenaamd ook even op het strand zitten. Gelukkig hadden we genoeg bier bij... :p
Al met al een hele happening voor Amed, waar ze eigenlijk nog nooit een echte harley hadden gezien en al helemaal nooit een beroemdheid.Aan het eind van de middag is de stoet weer vertokken richting Ubud/Kuta/Denpasar. Ze waren allemaal erg onder de indruk van het mooie uitzicht hier en ze waren hier nog nooit geweest, op een na. Ook vonden ze het leuk om te zien dat blanken mensen ook op zo'n balineese manier kunnen leven.
Thuis aangekomen was Luna knock-out gegaan (met natte kleren) op het matje onder de fan waardoor ze de volgende dag tot half 6 ziek in bed heeft gelegen.
's Avonds kregen we bezoek van een local rastaman, die voor Daphne een zakje giechelkruid uit Lombok kwam brengen :) Veel takken, veel zaad, weinig kruid, maar toch, moeders was er blij mee.
Donderdag is de bengkel tijdelijk veranderd in een piercingshop, met spijkers en veiligheidsspelden werden lippen en oren doorboord (foto's volgen)
s'Avonds zijn we naar het internet cafe gegaan maar die was vol dus we gingen even wachten in de wawa- wewe. Toen wij daar aankwamen was er helemaal niemand maar binnen tien minuten zat er al weer 20 man. uit eindelijk zijn we daar maar blijven hangen. tafels aan elkaar geschoven, gitaar erbij gepakt, flessen arak gingen weer in het rond en om een uur of 2 s'nachts weer een nachtelijke zwempartij. de maan en het water waren zo helder dat het wel leek als of we in een aquarium aan het zwemmen waren.
De volgende dag (gelukkig) weer fris opgestaan.
vrijdag was een rustdag want, vanavond moet er weer gefeest worden: Jcky, de Bali vriendin van Daphne, komt namelijk vandaag.
Jordi, een van de plaatselijke beachboys, heeft Daphne Vrijdag nog kookles gegeven.. en nu kan zij voortaan ook elke dag verse Bali sambal maken!
:)
maandag 4 mei 2009
Onze reis, het begon zo goed...
Dusseldorf - London
Na de check-in moesten we al onze tassen uitpakken, al onze cremepjes en zalfjes en andere vloeibare middelen in een plastic zakje doen, de douaniers moesten wel een beetje lachen toen ze onze hoeveelheid aan handbagage gingen uitpakken, vooral de tien pakken maandverband en de honderd tampons wekte het nodige gegiegel op.
Ze wilde toch wel weten waar we naar toe gingen met al die spullen, en hoe lang...
Maar al-met-al hebben we niets af moeten geven en konden we verder reizen.
Toen we in de termenal aan het wachten waren zagen we daar een oude punker met zn laptoppie zitten, die we meteen herkende: de gitarist van THE SEXPISTOLS :)
we durfde niet op 'm af te lopen omdat we aan het twijfelen waren of het niet misschien de gitarist van The Clash was...Of gewoon iemand die er misschien wel op leek.
Maar toen we het vliegtuig in stapte pakte hij zijn gitaar en wiste we het zeker :)
Hij ging voor ons zitten (helaas niet naast ons) en hij was een verslag aan het typen van de concerten. (wij stiekem tussen de stoelen mee lezen en on opvallend boven 'm hangen en foto's maken)
we hebben 'm van de zijkant en zn halve kale kop op de foto gekregen hehe...
De vlucht was kort naar London, opstijgen eten en weer dalen.
aangekomen op Londonairport, weer een hele securitycheck, deze keer moesten ook de schoenen uit...zullen ze blij mee geweest zijn > Daphne had haar stinklaarzen aan die al lekker opgewarmd waren :)
van de " pig-flue" is hier nog niets te merken.
we zijn vast onze gate gaan zoeken zodat we verder niet meer hoefden te zoeken, even wat gegeten (lekker pikant broodje!).. en nu een sigaretje dacht moeders...
Luna blijft bij de bagage...half slapend en Daphne gaat op zoek naar de uitgang. je mag hier nergens binnen roken. Nou ja nergens:
Dus wel! Daph vroeg aan de eerste de beste toiletdame die ze tegenkwam de weg naar de uitgang, omdat ze wilde roken. Ze pakte haar bij de arm en zegt:"you want to smoke?" I can show you where you can smoke without leaving the airport" ze dacht, die moet geld van me hebben, maar nee, ze wilde dat Daph dutyfree sigaretten voor haar haalde, en in ruil daarvoor zou ze haar een rookkamertje aanwijzen :)
Zo gezegd zo gedaan, ze geeft Dahpne 65 pond en spreekt met haar in de volgende toilet af.
Daphne komt braaf met de sigaretten en zij laat haar roken in de gehandicaptenWC, waar dus geen rookmelder hangt, als ze klaar was zou de dame de wc met chemicalien schoonmaken zodat niemand iets zou ruiken.
helemaal happy, lekker roken op London airport.
Nu is het wachten oop de volgende vlucht...we moeten nog zo ver! en we zij n al kei moe.
London - Signapore
Na zes uur in London te hebben gewacht mogen we eindelijk aan boord.
Een lange lange nacht, 12 uur vliegen door de duisternis. erg saai...en vermoeiend.
saaie mensen in het vliegtuig (allemaal aussies)
Met Qantas vliegen we dus nooit meer, de stoelen waren veel de krap, de toiletten waren vies en het eten was ook niet je-van-het.
Signapore - Denpasar
Zodra we in Signapore aankwamen was het haasten geblazen want we hadden nog geen boardingpass gekregen voor de vlugt Signapore - Denpasar.
We hadden precies een uur om die pas te halen maar cheaptickets.nl had het tijd-verschil niet goed berekend en dat leverde de nodige problemen op.
Als een gek heeft moeders geprobeerd een boardingpass te regelen terwijl Luna met de bagage bij de gate stond te wachten.
Aangekomen bij de transferdesk vertelde ze ons dat het niet zeker was of onze bagage dan wel mee zou kunnen. ze zouden hun best doen.
Daphne van de stress, in tranen (natuurlijk)
Het vliegtuig is een half uur later vertrokken zodat onze koffers (en wijzelf) aan boord konden; Hulde aan Signapore - Airlines dat ze dit allemaal zo geregeld hebben :)
eenmaal aan boord van deze vlucht was het goed vertoeven.
We hebben lekker eten gehad en de stewardessen zijn zo zorgzaam en vriendelijk :)
Aangekomen op Denpasar moest iedereen gelijk gezondheids formulieren invullen en in welke landen je was geweest in de laatste 10 dagen.
Een grote chaos. Wij zijn er snel tussen door gepiept en konden meteen onze bagage pakken en onze driver opzoeken.
Op weg naar de uitgang gold dat niet voor de andere passagiers op het vliegveld, iedereen moest door een spuittunnel die je vol sprayde met ontsmettings middel.
Maar met onze charmes, Luna's roze haar en Daphnes "nice tattoo" konden wij gewoon door lopen terwijl wij van alle officials een big smile kregen "nice hair!, peautipul daughter! ooeeh nice tattoo! ya ya! see you soon!" Heerlijk thuis komen voor ons! ;)
Toen we naar buiten liepen stonden er tallozen drivers met allemaal bordjes met namen, onze driver was op zoek naar MR.Besson en was heel blij toen hij erachter kwam dat HIJ degene was die ons naar het hotel mocht rijden ;)
Hij glunderde van top tot teen en kon zn ogen niet van Luna afhouden, exuseerde zich daarvoor tegen over Daphne terwijl hij zijn achteruitkijk spiegel op Luna richte (in de plaats van de drukke wegen van Kuta)
We Hadden eigenlijk af gesproken naar de Twice Bar van een vriend van Luna te gaan maar de moeheid en vooral ergenis heeft er voor gezorgd dat we allebij boos naar bed zijn gegaan, morgen weer een nieuwe dag...
Om 10 uur stonden Gusti en Heidi voor het hotel te wachten om ons naar Amed toe te brengen.
We waren heel blij om hun terug te zien...Daphne weer aan het janken ;)
De weg naar Amed was leuk, ook hier weer de nodige commotie veroorzaakt met Luna's roze haren...
Alles is nog steeds mooi groen. We zijn in Candidasa wezen lunchen aan het strand.
De ober, nam bestelling op van iedereen maar keek alleen maar Luna aan. Toen Daphne een sarcastische opmerking maakte begon die erg te blozen en te giebelen en dat heeft hij heel het uur vol gehouden tot dat wij weg gingen.
Aangekomen in Amed, hebben we een rondje hallo gezegt tegen iedereen en s'avonds bij de familie in Aas wezen eten, lekker!
Volgende blog zal iets minder lang zijn, ok? :)
muach moeders en dochter
Na de check-in moesten we al onze tassen uitpakken, al onze cremepjes en zalfjes en andere vloeibare middelen in een plastic zakje doen, de douaniers moesten wel een beetje lachen toen ze onze hoeveelheid aan handbagage gingen uitpakken, vooral de tien pakken maandverband en de honderd tampons wekte het nodige gegiegel op.
Ze wilde toch wel weten waar we naar toe gingen met al die spullen, en hoe lang...
Maar al-met-al hebben we niets af moeten geven en konden we verder reizen.
Toen we in de termenal aan het wachten waren zagen we daar een oude punker met zn laptoppie zitten, die we meteen herkende: de gitarist van THE SEXPISTOLS :)
we durfde niet op 'm af te lopen omdat we aan het twijfelen waren of het niet misschien de gitarist van The Clash was...Of gewoon iemand die er misschien wel op leek.
Maar toen we het vliegtuig in stapte pakte hij zijn gitaar en wiste we het zeker :)
Hij ging voor ons zitten (helaas niet naast ons) en hij was een verslag aan het typen van de concerten. (wij stiekem tussen de stoelen mee lezen en on opvallend boven 'm hangen en foto's maken)
we hebben 'm van de zijkant en zn halve kale kop op de foto gekregen hehe...
De vlucht was kort naar London, opstijgen eten en weer dalen.
aangekomen op Londonairport, weer een hele securitycheck, deze keer moesten ook de schoenen uit...zullen ze blij mee geweest zijn > Daphne had haar stinklaarzen aan die al lekker opgewarmd waren :)
van de " pig-flue" is hier nog niets te merken.
we zijn vast onze gate gaan zoeken zodat we verder niet meer hoefden te zoeken, even wat gegeten (lekker pikant broodje!).. en nu een sigaretje dacht moeders...
Luna blijft bij de bagage...half slapend en Daphne gaat op zoek naar de uitgang. je mag hier nergens binnen roken. Nou ja nergens:
Dus wel! Daph vroeg aan de eerste de beste toiletdame die ze tegenkwam de weg naar de uitgang, omdat ze wilde roken. Ze pakte haar bij de arm en zegt:"you want to smoke?" I can show you where you can smoke without leaving the airport" ze dacht, die moet geld van me hebben, maar nee, ze wilde dat Daph dutyfree sigaretten voor haar haalde, en in ruil daarvoor zou ze haar een rookkamertje aanwijzen :)
Zo gezegd zo gedaan, ze geeft Dahpne 65 pond en spreekt met haar in de volgende toilet af.
Daphne komt braaf met de sigaretten en zij laat haar roken in de gehandicaptenWC, waar dus geen rookmelder hangt, als ze klaar was zou de dame de wc met chemicalien schoonmaken zodat niemand iets zou ruiken.
helemaal happy, lekker roken op London airport.
Nu is het wachten oop de volgende vlucht...we moeten nog zo ver! en we zij n al kei moe.
London - Signapore
Na zes uur in London te hebben gewacht mogen we eindelijk aan boord.
Een lange lange nacht, 12 uur vliegen door de duisternis. erg saai...en vermoeiend.
saaie mensen in het vliegtuig (allemaal aussies)
Met Qantas vliegen we dus nooit meer, de stoelen waren veel de krap, de toiletten waren vies en het eten was ook niet je-van-het.
Signapore - Denpasar
Zodra we in Signapore aankwamen was het haasten geblazen want we hadden nog geen boardingpass gekregen voor de vlugt Signapore - Denpasar.
We hadden precies een uur om die pas te halen maar cheaptickets.nl had het tijd-verschil niet goed berekend en dat leverde de nodige problemen op.
Als een gek heeft moeders geprobeerd een boardingpass te regelen terwijl Luna met de bagage bij de gate stond te wachten.
Aangekomen bij de transferdesk vertelde ze ons dat het niet zeker was of onze bagage dan wel mee zou kunnen. ze zouden hun best doen.
Daphne van de stress, in tranen (natuurlijk)
Het vliegtuig is een half uur later vertrokken zodat onze koffers (en wijzelf) aan boord konden; Hulde aan Signapore - Airlines dat ze dit allemaal zo geregeld hebben :)
eenmaal aan boord van deze vlucht was het goed vertoeven.
We hebben lekker eten gehad en de stewardessen zijn zo zorgzaam en vriendelijk :)
Aangekomen op Denpasar moest iedereen gelijk gezondheids formulieren invullen en in welke landen je was geweest in de laatste 10 dagen.
Een grote chaos. Wij zijn er snel tussen door gepiept en konden meteen onze bagage pakken en onze driver opzoeken.
Op weg naar de uitgang gold dat niet voor de andere passagiers op het vliegveld, iedereen moest door een spuittunnel die je vol sprayde met ontsmettings middel.
Maar met onze charmes, Luna's roze haar en Daphnes "nice tattoo" konden wij gewoon door lopen terwijl wij van alle officials een big smile kregen "nice hair!, peautipul daughter! ooeeh nice tattoo! ya ya! see you soon!" Heerlijk thuis komen voor ons! ;)
Toen we naar buiten liepen stonden er tallozen drivers met allemaal bordjes met namen, onze driver was op zoek naar MR.Besson en was heel blij toen hij erachter kwam dat HIJ degene was die ons naar het hotel mocht rijden ;)
Hij glunderde van top tot teen en kon zn ogen niet van Luna afhouden, exuseerde zich daarvoor tegen over Daphne terwijl hij zijn achteruitkijk spiegel op Luna richte (in de plaats van de drukke wegen van Kuta)
We Hadden eigenlijk af gesproken naar de Twice Bar van een vriend van Luna te gaan maar de moeheid en vooral ergenis heeft er voor gezorgd dat we allebij boos naar bed zijn gegaan, morgen weer een nieuwe dag...
Om 10 uur stonden Gusti en Heidi voor het hotel te wachten om ons naar Amed toe te brengen.
We waren heel blij om hun terug te zien...Daphne weer aan het janken ;)
De weg naar Amed was leuk, ook hier weer de nodige commotie veroorzaakt met Luna's roze haren...
Alles is nog steeds mooi groen. We zijn in Candidasa wezen lunchen aan het strand.
De ober, nam bestelling op van iedereen maar keek alleen maar Luna aan. Toen Daphne een sarcastische opmerking maakte begon die erg te blozen en te giebelen en dat heeft hij heel het uur vol gehouden tot dat wij weg gingen.
Aangekomen in Amed, hebben we een rondje hallo gezegt tegen iedereen en s'avonds bij de familie in Aas wezen eten, lekker!
Volgende blog zal iets minder lang zijn, ok? :)
muach moeders en dochter
Abonneren op:
Posts (Atom)
