Nog een laatste update van deze reis...
12 Juli zijn we eindelijk naar Bali terug gevlogen. We hebben met z'n allen 4 heerlijke dagen gehad die waarempel op vakantie leken.Met z'n 3tjes in Vienna beach een huisje gehuurd aan het stran en Hans in de bengkel.Luna heeft geprobeerd zich zo goed mogelijk te voelen, wat niet meeviel.
16 Juli zijn Hans en Francois weer terug naar nederland gevlogen en hebben ons op Bali achtergelaten met de bedoeling onze vakantie af te maken.
We hebben de dagen daarna weer in de bengkel geslapen, maar met Luna gaat het niet echt goed die tijd.Een uurtje per dag scooteren en verder was haar energie op. Veel hoofd en nek pijn en nog steeds erg misselijk.
21 Juli moeten we naar Thailand vliegen, en deze reis was niet meer op te schuiven.We twijfelen dan nog of we wel of niet gaan: als we de vakantie af willen maken moeten we wel, want onze visa voor IND. zijn maar een maand geldig nu :(Anders moeten we 12 aug. al naar huis!
We besluiten om naar Thailand te gaan. 19 Juli heb ik vast online ingecheckt, maar toen ik thuiskwam bleek Luna verhoging te hebben en zich helemaal niet goed te voelen...
De schrik sloeg natuurlijk om m'n hart > ze slikte nog penicilline dus verhoging zou ze niet mogen hebben. Toen heb ik hals over kop de verzekering gebeld dat ik direct naar nederland terug wilde; zij zeieden me dat ik eerst naar de dokter moest want Luna mocht niet vliegen als de meningitis terug was.
Dokter??? zowel bij Luna als bij mij gingen alarmbellen rinkelen, wij hadden de Bali dokters wel genoeg gezien deze reis (als ik naar hun geluisterd had...ik moet er niet aan denken)
Ik heb dus gewoon de reis zelf terug geboekt, en niet de verzekering laten boeken, een nieuwe ticket want de oorspronkelijke reisroute was veel te lang met te veel overstappen.22 Juli hebben we ingepakt en zijn we naar huis gevlogen.
Voor het eerst was ik blij om in Nederland terug te zijn, het land waar ik zo'n hekel aan heb omdat men in de haast hier vergeet te leven.Maar ook het land waar onze vrienden en familie deze hele reis voor ons klaar hebben gestaan en ons ontzettend geholpen hebben.
Toen we aankwamen zijn we (na een lekker warm badje thuis) meteen naar het ziekenhuis gereden; Luna voelde zich nog steeds heel ziek en had nog steeds verhoging.Na een bloedtest in het ziekenhuis (waar ze trouwens weer in isolatie moest i.v.m. ziekenhuisbacterie), blijkt alles goed te zijn. We krijgen te horen dat het heel normaal is dat de nasleep van meningitis lang duurt en heftig kan zijn. 2 maanden tot een half jaar, soms langer soms korter...
Het gaat al wat beter met Luna nu. Ze is al een paar keer weg geweest (stad,filmpje) maar is uitgeput als ze thuiskomt.Nu weer aan het werk hier zodat dit weblog een 2010 vervolg heeft.
Dank aan iedereen die ons geholpen en aan ons gedacht heeft afgelopen maanden, wat deze page betreft: C U in 2010!
Liefs Daphne en Luna
woensdag 5 augustus 2009
donderdag 9 juli 2009
Hopelijk laatste ziekenhuis update
Vandaag krijgen we de laatste uitslag van de laatste rugpunctie.
Afgelopen week waren alle testen goed! Heerlijk om goed nieuws te krijgen, ook de rugpunctie was goed, we moeten dus alleen nog te horen krijgen dat er geen bacterien meer in het vocht zwemmen.
Vandaag mag ook Luna's infuus eruit, EINDELIJK weer vrij, na een maand lang aan beide armen en handen lek geprikt te zijn. Luna heeft het allemaal heel dapper doorstaan, we zijn zo trots op haar! Omdat ze zolang infuus heeft gehad, zijn haar aderen zo klein geworden dat er steeds een chirurg bij moest komen om het infuus te verhuizen. Vorige week was er zelfs sprake van het infuus naar haar nek te verhuizen. Gelukkig is dat niet gebeurd... naalden in rug, handen en armen was wel genoeg.
Het lijkt erop dat Luna helemaal geen naalden meer wil zien: Eindelijk heeft Francois toegestemd dat ze een tattoo mag... alleen horen we haar daar nu niet meer over!
We proberen (als alles goed gaat) Zondag terug naar Bali te vliegen. Dan hebben we nog 4 dagen met z'n drietjes/viertjes chillen in Amed, daarna vliegt Francois met Hans terug naar Nederland.
Luna moet nog wel 2 weken oraal antibiotica slikken (met tegenzin) om ervoor te zorgen dat de bacterie niet terugkomt.
Het plan is nog steeds om 21 juli naar Thailand te vliegen om Jazz en Koy te bezoeken, en olifant te rijden :)
Liefs xxx
Afgelopen week waren alle testen goed! Heerlijk om goed nieuws te krijgen, ook de rugpunctie was goed, we moeten dus alleen nog te horen krijgen dat er geen bacterien meer in het vocht zwemmen.
Vandaag mag ook Luna's infuus eruit, EINDELIJK weer vrij, na een maand lang aan beide armen en handen lek geprikt te zijn. Luna heeft het allemaal heel dapper doorstaan, we zijn zo trots op haar! Omdat ze zolang infuus heeft gehad, zijn haar aderen zo klein geworden dat er steeds een chirurg bij moest komen om het infuus te verhuizen. Vorige week was er zelfs sprake van het infuus naar haar nek te verhuizen. Gelukkig is dat niet gebeurd... naalden in rug, handen en armen was wel genoeg.
Het lijkt erop dat Luna helemaal geen naalden meer wil zien: Eindelijk heeft Francois toegestemd dat ze een tattoo mag... alleen horen we haar daar nu niet meer over!
We proberen (als alles goed gaat) Zondag terug naar Bali te vliegen. Dan hebben we nog 4 dagen met z'n drietjes/viertjes chillen in Amed, daarna vliegt Francois met Hans terug naar Nederland.
Luna moet nog wel 2 weken oraal antibiotica slikken (met tegenzin) om ervoor te zorgen dat de bacterie niet terugkomt.
Het plan is nog steeds om 21 juli naar Thailand te vliegen om Jazz en Koy te bezoeken, en olifant te rijden :)
Liefs xxx
woensdag 1 juli 2009
ziekenhuis update 3
Luna heeft lang op de intensive care gelegen.
Haar hart bleek na grondige onderzoeken toch in orde te zijn, een lichtpuntje in de duisternis!
Ze mocht eindelijk van de IC af en naar een gewone kamer, met TV en wat loopvrijheid en een echte badkamer!
Nadat Luna van de intensive care af is gegaan leek alles beter te gaan. Helaas na een dag of 3 was het weer mis: de meningitis laaide weer op en de volgende dag kreeg ze een aanval van oogrollen en nekkrampen, zo erg dat de doktor haar in slaap heeft moeten spuiten.
Ze is daarna weer naar de IC terug verhuisd waar ze weer een dag of 4 heeft gelegen.... een nieuw medicijn die ze nu 24 uur per dag via infuus toegedient krijgt lijkt te werken.
Ze is nu alweer een dag of 3 van de intensive care af en het lijkt nu ECHT beter te gaan met haar.
Elke dag kan ze wat meer, eet ze wat meer (ze had weken niet kunnen eten omdat ze zo misselijk was van de meds) en heeft ook al wat meer praatjes.
Als alles zo door gaat, mag ze misschien eind volgende week naar huis! (lees: Bali)
Vrijdag wordt er bloedtest gedaan, en volgende week nog een rugpunctie, afhankelijk van die uitslagen beslist de arts of we mogen gaan.
Er is volgens de artsen geen reden om terug naar Nederland te gaan, dit hebben we vandaag nogmaals gevraagd.
De oorzaak van de meningitis blijft ook een raadsel, maar waarschijnlijk heeft een keel/ooronsteking de bacterie aangevuurd. Zeker zullen we het nooit weten.
Dinsdag vliegt Francois terug naar Bali en woensdag terug naar Nederland, tenminste als Luna zo goed blijft reageren op deze medicatie.
Het was en is nog steeds een erg moeilijke tijd voor ons allemaal, tijd om iets te verwerken is er eigenlijk niet, en opgelucht adem halen zit er ook nog niet in voor ons nu.
We hopen snel wakker te worden uit deze nachtmerrie om dankbaar verder te gaan met het mooie leven.
Liefs Daphne, Luna & JF
Haar hart bleek na grondige onderzoeken toch in orde te zijn, een lichtpuntje in de duisternis!
Ze mocht eindelijk van de IC af en naar een gewone kamer, met TV en wat loopvrijheid en een echte badkamer!
Nadat Luna van de intensive care af is gegaan leek alles beter te gaan. Helaas na een dag of 3 was het weer mis: de meningitis laaide weer op en de volgende dag kreeg ze een aanval van oogrollen en nekkrampen, zo erg dat de doktor haar in slaap heeft moeten spuiten.
Ze is daarna weer naar de IC terug verhuisd waar ze weer een dag of 4 heeft gelegen.... een nieuw medicijn die ze nu 24 uur per dag via infuus toegedient krijgt lijkt te werken.
Ze is nu alweer een dag of 3 van de intensive care af en het lijkt nu ECHT beter te gaan met haar.
Elke dag kan ze wat meer, eet ze wat meer (ze had weken niet kunnen eten omdat ze zo misselijk was van de meds) en heeft ook al wat meer praatjes.
Als alles zo door gaat, mag ze misschien eind volgende week naar huis! (lees: Bali)
Vrijdag wordt er bloedtest gedaan, en volgende week nog een rugpunctie, afhankelijk van die uitslagen beslist de arts of we mogen gaan.
Er is volgens de artsen geen reden om terug naar Nederland te gaan, dit hebben we vandaag nogmaals gevraagd.
De oorzaak van de meningitis blijft ook een raadsel, maar waarschijnlijk heeft een keel/ooronsteking de bacterie aangevuurd. Zeker zullen we het nooit weten.
Dinsdag vliegt Francois terug naar Bali en woensdag terug naar Nederland, tenminste als Luna zo goed blijft reageren op deze medicatie.
Het was en is nog steeds een erg moeilijke tijd voor ons allemaal, tijd om iets te verwerken is er eigenlijk niet, en opgelucht adem halen zit er ook nog niet in voor ons nu.
We hopen snel wakker te worden uit deze nachtmerrie om dankbaar verder te gaan met het mooie leven.
Liefs Daphne, Luna & JF
zaterdag 20 juni 2009
ziekenhuis update 2
Luna is afgelopen week met de airambulance naar Singapore ge-evacueerd. in Bali waren niet de juiste medicijnen aanwezig om de complicaties te bestrijden; Luna heeft namelijk naast de meningitis ook een infectie op haar hart.
Alle onderzoeken zijn hier overnieuw gedaan (inclusief de rug punctie) en morgen gaat ze onder narcose voor een inwendige echo van haar hart. Ze ziet hier erg tegenop, wat begrijpelijk is.
Nog steeds vecht ze heel dapper.
Ondertussen zijn Francois en jazz hier ook, en met z'n vieren gaat het een stuk beter.
Het ziekenhuis hier is erg streng: we mogen niet bij Luna slapen, haar niet steunen tijdens onderzoeken en ook de doktoren zijn spaarzaam met informatie en hebben het erg druk.
Gelukkig zitten we in een van de beste ziekenhuizen ter wereld op het gebied van neuro- en cardiologie.
We houden jullie op de hoogte!
Op Jazz z'n weblog staat wat meer info over Luna http://jeremie-thailand.blogspot.com/2009/06/cambodia-en-singapore.html#comments
liefs
Alle onderzoeken zijn hier overnieuw gedaan (inclusief de rug punctie) en morgen gaat ze onder narcose voor een inwendige echo van haar hart. Ze ziet hier erg tegenop, wat begrijpelijk is.
Nog steeds vecht ze heel dapper.
Ondertussen zijn Francois en jazz hier ook, en met z'n vieren gaat het een stuk beter.
Het ziekenhuis hier is erg streng: we mogen niet bij Luna slapen, haar niet steunen tijdens onderzoeken en ook de doktoren zijn spaarzaam met informatie en hebben het erg druk.
Gelukkig zitten we in een van de beste ziekenhuizen ter wereld op het gebied van neuro- en cardiologie.
We houden jullie op de hoogte!
Op Jazz z'n weblog staat wat meer info over Luna http://jeremie-thailand.blogspot.com/2009/06/cambodia-en-singapore.html#comments
liefs
zondag 14 juni 2009
vervelende update
Helaas slecht nieuws voor degene die het nog niet weten.
De zonnensteek van Luna uit de vorige blog was geen zonnesteek maar de eerste verschijnselen van een hersenvlies ontsteking.
Luna is sinds Zaterdag (of Vrijdag...ben ff de tel kwijt) opgenomen in het BIMC ziekenhuis in Den Pasar (Kuta).Gisteren avond heeft ze een rugpunctie gehad, de uitslag was wat we al verwacht hadden, de bacteriele meningitis.
Afhankelijk van haar reactie op de medicijnen zullen Luna en ik 1 of 2 weken in het ziekenhuis wonen.
Jullie kunnen ons daar bellen: +62 361 761 263
Als je vraagt naar Luna Besson, wordt de telefoon doorverbonden naar onze kamer.
Luna is nog niet in staat iemand te woord te staan maar voor wie mij graag wil spreken...
Luna heeft haar leven te danken aan het internet, elke dokter heeft verkeerde diagnose gesteld. Toen er bij mij een lampje ging branden ben ik naar de website van de Ned. menginintis stichting gegaan en heb daar gelezen over alle varianten en het verloop van deze ziekte.
Luna had alle symptomen, we zijn dan ook meteen naar het beste ziekenhuis (westers) gegaan. Maar ook daar hebben ze me 7 uur lang aan het lijntje gehouden, en gezeghd dat ik me geen zorgen over nekkramp hoefde te maken.
Pas stoen ik de dokter GARANTIE vroeg over haar zekerheid dat het dat niet was, was men bereid een neuroloog erbij te halen.
Deze stelde binnen een paar minuten vast dat ik het niet fout had.
Een dag langer hadden we niet moeten wachten, gelukkig is ze nu in goede handen.
De verzekering houdt ook alles in de gaten met een neuroloog vanuit Nederland, en zelf zit ik er 24 uur bovenop.
Gisteren heeft Luna (na een mislukte punctie een dag daarvoor) op verzoek van de nederlandse neuroloog toch nog een rugpunctie gehad, de uitkomst heb ik net gekregen en is wat we al verwacht hadden: de bacteriele meningitis.
Vandaag heeft ze een catheter in haar blaas gekregen omdat ze 24 uur plat moet blijven liggen en ze kan liggend niet palssen.
Luna is ERG dapper, af en toe slaat de paniek toe (ga ik dood?) maar over het algemeen is ze heel sterk en ik ben ontzettend trots op haar hoe ze zich hier doorheen vecht.
Ik zal niet veel updaten hier, ik moest toch even wat spullen in Kuta kopen voor ons verblijf in het ziekenhuis, vandaar dat ik nu ook eventjes het internet cafe ben ingedoken voor de blog update.
Ik ga nu gauw weer terug naar het ziekenhuis.
Liefs vanuit Bali
De zonnensteek van Luna uit de vorige blog was geen zonnesteek maar de eerste verschijnselen van een hersenvlies ontsteking.
Luna is sinds Zaterdag (of Vrijdag...ben ff de tel kwijt) opgenomen in het BIMC ziekenhuis in Den Pasar (Kuta).Gisteren avond heeft ze een rugpunctie gehad, de uitslag was wat we al verwacht hadden, de bacteriele meningitis.
Afhankelijk van haar reactie op de medicijnen zullen Luna en ik 1 of 2 weken in het ziekenhuis wonen.
Jullie kunnen ons daar bellen: +62 361 761 263
Als je vraagt naar Luna Besson, wordt de telefoon doorverbonden naar onze kamer.
Luna is nog niet in staat iemand te woord te staan maar voor wie mij graag wil spreken...
Luna heeft haar leven te danken aan het internet, elke dokter heeft verkeerde diagnose gesteld. Toen er bij mij een lampje ging branden ben ik naar de website van de Ned. menginintis stichting gegaan en heb daar gelezen over alle varianten en het verloop van deze ziekte.
Luna had alle symptomen, we zijn dan ook meteen naar het beste ziekenhuis (westers) gegaan. Maar ook daar hebben ze me 7 uur lang aan het lijntje gehouden, en gezeghd dat ik me geen zorgen over nekkramp hoefde te maken.
Pas stoen ik de dokter GARANTIE vroeg over haar zekerheid dat het dat niet was, was men bereid een neuroloog erbij te halen.
Deze stelde binnen een paar minuten vast dat ik het niet fout had.
Een dag langer hadden we niet moeten wachten, gelukkig is ze nu in goede handen.
De verzekering houdt ook alles in de gaten met een neuroloog vanuit Nederland, en zelf zit ik er 24 uur bovenop.
Gisteren heeft Luna (na een mislukte punctie een dag daarvoor) op verzoek van de nederlandse neuroloog toch nog een rugpunctie gehad, de uitkomst heb ik net gekregen en is wat we al verwacht hadden: de bacteriele meningitis.
Vandaag heeft ze een catheter in haar blaas gekregen omdat ze 24 uur plat moet blijven liggen en ze kan liggend niet palssen.
Luna is ERG dapper, af en toe slaat de paniek toe (ga ik dood?) maar over het algemeen is ze heel sterk en ik ben ontzettend trots op haar hoe ze zich hier doorheen vecht.
Ik zal niet veel updaten hier, ik moest toch even wat spullen in Kuta kopen voor ons verblijf in het ziekenhuis, vandaar dat ik nu ook eventjes het internet cafe ben ingedoken voor de blog update.
Ik ga nu gauw weer terug naar het ziekenhuis.
Liefs vanuit Bali
maandag 8 juni 2009
1 maand voorbij
Donderdag zijn we nogmaals voor Luna naar een echte dokter geweest, omdat haar hoofdpijn blijft aanhouden en ze niet goed tegen het zonlicht kan. Hij kon eigenlijk weinig voor haar doen: ze heeft pilletjes tegen duizeligheid gekregen en nog iets wat ze kan nemen als misselijk van de hoofdpijn wordt.
Verder kregen we het advies een hersenscan uit te laten voeren als we terug in nederland zijn, fijn advies, nu maakt Luna zich helemaal zorgen!
's avonds zijn we met Hedi in de wawawewe gaan eten (nee...NIET drinken, dat doen we al een week niet meer!) en daarna naar huis.
De dokter heeft ook nog even naar de paddestoelen op Daphne's voeten gekeken, maar dat bleek een allergie te zijn en geen schimmel, fijn zalfje gekregen (wat een opluchting).
Ondertussen zijn de bijverschijnselen van Luna's zonnesteek helemaal verdwenen... maar dat heeft dus wel even geduurd.
De dagen daarna hebben we rustig aan gedaan, af en toe een klein stukje rijden, een bezoekje bij Mandra en eten bij Warung Wayan.
Vrijdag nog wel naar de Pazzo geweest waar de beste band van de omgeving elke Vrijdag optreed, dat was erg gezellig en we hebben zelfs energie gevonden om weer eens een keer lekker te dansen.
Zaterdag hebben we wawawewe overgeslagen, (kan niet aan de gang blijven he?)
Ook de Zondag rustig aan gedaan en Maandag weer grote boodschappen in Amlapura gedaan.
Dinsdag heeft Kuncir eindelijk zijn eerste tattoo gekregen! hij wachtte al zo lang, maar de local tattoo artiest liet het regematig afweten.Vandaag is hij dus gekomen, met z´n spulletjes (een bonte verzameling draadjes en naaldjes en een hygiene van lik me vestje)
Na een paar uur en een fles arak stond de tattoo erop...niet eens echt lelijk!
Daarna hebben we bij onze Bali familie in Seraya een ceremonie gehad met Balinese dans.
De families wonen allemaal bij elkaar, elk huis een eigen tempel. Twee tempels waren nieuw en dit was de eindceremonie voor deze tempels. De hele dag waren de families al bezig geweest met allerlei voorbereidingen en gebedjes, dit gedeelte hebben we maar overgeslagen i.v.m. Luna's zonneproblemen.
Rond een uur of drie is Hedi ons komen halen, zodat wij het gebed mee konden doen en de Balinese dans konden meemaken....
Bij balinese dans had Daphne gedacht dat er mooi aangeklede dames een lief dansje zouden doen, en dat was ook zo, tot het moment (en dat was al vrij snel) dat nummer 1 in een trance zakte, en daarna volgden er meer. Het leek wel een soort excosisme, bij bosjes gingen de mensen (vooral vrouwen) oma's maar ook kinderen (!) in een trance. Soms duurde het een half uur voordat ze weer terug op deze aarde waren.
Af en toe werd de kris (een heilig steekwapen) uit de tempel gehaald een aan 1 van de mensen die in trance waren gegeven...
Dan zweepte de muziek op en begon degene met de kris , nog steeds in trance, steekbewegingen op zichzelf te maken. De omstanders begonnen dan allemaal heel hard te joelen en te gillen om de eigen geest terug in het lichaam te brengen en het kwaad eruit te schreeuwen ...een gekkenhuis maar ozo indrukwekkend.
Er was ook een omaatje, die bijna niet kon lopen, maar zodra ze door de geesten gegrepen werd, heeft ze uren gedanst, ook zij heeft de kris gekregen.
Ook ons altijd zo rustige Kadekje, is regelmatig van de kris voorzien, en we herkenden haar niet terug, zo wild!
Al met al een hele ervaring voor ons allebei. Daphne heeft die avond veel, heel veel foto´s geschoten en een hoop gefilmd, we hopen jullie snel weer wat foto's te kunnen laten zien.
Donderdag begonnen met het voorbereiden van een feestje: Vrijdag Daphne Jarig, en dat voor het eerst op Bali, dus dat moet gevierd worden. We hebben besloten een bescheiden feest te geven, lekker op het het strand met alleen familie en de mensen waar we echt mee om gaan.
Mandra (de vader van madeetje massage) heeft aangeboden de sateh te maken, en in Vienna zouden ze onze grote tonijn grillen en voor rijst sambal en urab (groente met kokos) zorgen.
We hebben hout voor een groot vuur gehaald, wat frisdrank en veel, heel veel arak (iedereen leeft nog, hier hebben ze nog niet van methanol gehoord gelukkig)
Het feest was erg gezellig, gelukkig veel kids en ook een hoop balinese vrouwen. Fijn met z´n allen gegeten aan het strand, kampvuur, kaarsjes, gitaartje. Toen het wat later werd, nog niet echt laat, wilde Daphne wat nieuw hout op het vuur gooien..., helaas ging ze met haar blote pootjes recht op de kolen staan (moet je niet doen als je niet in trance bent) en zo heeft zij de rest van haar feest gemist omdat ze met ijszakken aan de waterkant zat pijn te lijden. Met zonsopkomst zijn we weer richting huis vertrokken.
Zaterdagmiddag is Luna in Culik (een dorpje 10 km verderop) naar een punkconcert geweest... JA dat hebben ze hier kennelijk ook :)
Daphne heeft spijt dat ze niet meegegaan is want het schijnt nogal een zooitje te zijn geweest. De punkers hier, die zich altijd verstoppen?, waren in grote getalen aanwezig met de meest extreme kleding en kapsels, (volgens Luna kunnen de punkers in Nederland nog wat leren op het gebied van creatief punk zijn) helaas geen foto's van dit aparte shcouwspel. Ze gingen als gekken te keer en pogo-ten (?) erop los.
Zelfs een echte knokpartij kwam erbij kijken!
's Avonds zijn we weer eens naar de wawawewe geweest, dat was al veel te lang geleden dat we daar gedanst hadden i.v.m. met de hoofdpijnen van Luna, en het was weer gezellig als vanouds.
Op Zondag hebben lekker gekookt thuis en daarna hebben we er nog maar een concertje tegenaan gegooid en zijn we naar de OSA geweest, rastabar in Amed waar ze voor het eerst live muziek hadden. We hopen dat ze volgende keer een wat betere band vinden want deze jongens wisten volgens ons niet eens hoe ze hun gitaar moesten stemmen :)
Hier hebben we voor het eerst een flesje arak gekregen die we niet vertrouwden, we hebben deze dan ook niet gedronken maar braaf onder de tafel gedumpt, en Luna is met Kuncir naar huis gereden om onze eigen arak naar binnen te smokkelen.
Maandag rustdag, veel (bij)geslapen. weer heel lekker gekookt waarbij Luna 'gewond' is geraakt met de ontzettend hete chillies hier. Ze heeft de hele avond en nacht met ijsblokken op haar handen geprobeerd de brand van de chillies uit haar handen te krijgen.
Daphne is op bezoek geweest bij onze Franse buren, om kennis te maken... 2 vitale 50-tigers die een ontzettend mooi huis hier in het dorp hebben. Aan de buitenkant is daar dus niks van te zien, maar zodra je achter de muur komt hebben ze een paradijsje gecreeerd.
Stiekum hoopt Daphne of ze vragen of ze op wil passen ;) als zij weer vertrekken.
Dag lieve kijkbuiskinderen, dat was het weer voor deze keer.
Liefs voor jullie allemaal, Daphne en Luna
Verder kregen we het advies een hersenscan uit te laten voeren als we terug in nederland zijn, fijn advies, nu maakt Luna zich helemaal zorgen!
's avonds zijn we met Hedi in de wawawewe gaan eten (nee...NIET drinken, dat doen we al een week niet meer!) en daarna naar huis.
De dokter heeft ook nog even naar de paddestoelen op Daphne's voeten gekeken, maar dat bleek een allergie te zijn en geen schimmel, fijn zalfje gekregen (wat een opluchting).
Ondertussen zijn de bijverschijnselen van Luna's zonnesteek helemaal verdwenen... maar dat heeft dus wel even geduurd.
De dagen daarna hebben we rustig aan gedaan, af en toe een klein stukje rijden, een bezoekje bij Mandra en eten bij Warung Wayan.
Vrijdag nog wel naar de Pazzo geweest waar de beste band van de omgeving elke Vrijdag optreed, dat was erg gezellig en we hebben zelfs energie gevonden om weer eens een keer lekker te dansen.
Zaterdag hebben we wawawewe overgeslagen, (kan niet aan de gang blijven he?)
Ook de Zondag rustig aan gedaan en Maandag weer grote boodschappen in Amlapura gedaan.
Dinsdag heeft Kuncir eindelijk zijn eerste tattoo gekregen! hij wachtte al zo lang, maar de local tattoo artiest liet het regematig afweten.Vandaag is hij dus gekomen, met z´n spulletjes (een bonte verzameling draadjes en naaldjes en een hygiene van lik me vestje)
Na een paar uur en een fles arak stond de tattoo erop...niet eens echt lelijk!
Daarna hebben we bij onze Bali familie in Seraya een ceremonie gehad met Balinese dans.
De families wonen allemaal bij elkaar, elk huis een eigen tempel. Twee tempels waren nieuw en dit was de eindceremonie voor deze tempels. De hele dag waren de families al bezig geweest met allerlei voorbereidingen en gebedjes, dit gedeelte hebben we maar overgeslagen i.v.m. Luna's zonneproblemen.
Rond een uur of drie is Hedi ons komen halen, zodat wij het gebed mee konden doen en de Balinese dans konden meemaken....
Bij balinese dans had Daphne gedacht dat er mooi aangeklede dames een lief dansje zouden doen, en dat was ook zo, tot het moment (en dat was al vrij snel) dat nummer 1 in een trance zakte, en daarna volgden er meer. Het leek wel een soort excosisme, bij bosjes gingen de mensen (vooral vrouwen) oma's maar ook kinderen (!) in een trance. Soms duurde het een half uur voordat ze weer terug op deze aarde waren.
Af en toe werd de kris (een heilig steekwapen) uit de tempel gehaald een aan 1 van de mensen die in trance waren gegeven...
Dan zweepte de muziek op en begon degene met de kris , nog steeds in trance, steekbewegingen op zichzelf te maken. De omstanders begonnen dan allemaal heel hard te joelen en te gillen om de eigen geest terug in het lichaam te brengen en het kwaad eruit te schreeuwen ...een gekkenhuis maar ozo indrukwekkend.
Er was ook een omaatje, die bijna niet kon lopen, maar zodra ze door de geesten gegrepen werd, heeft ze uren gedanst, ook zij heeft de kris gekregen.
Ook ons altijd zo rustige Kadekje, is regelmatig van de kris voorzien, en we herkenden haar niet terug, zo wild!
Al met al een hele ervaring voor ons allebei. Daphne heeft die avond veel, heel veel foto´s geschoten en een hoop gefilmd, we hopen jullie snel weer wat foto's te kunnen laten zien.
Donderdag begonnen met het voorbereiden van een feestje: Vrijdag Daphne Jarig, en dat voor het eerst op Bali, dus dat moet gevierd worden. We hebben besloten een bescheiden feest te geven, lekker op het het strand met alleen familie en de mensen waar we echt mee om gaan.
Mandra (de vader van madeetje massage) heeft aangeboden de sateh te maken, en in Vienna zouden ze onze grote tonijn grillen en voor rijst sambal en urab (groente met kokos) zorgen.
We hebben hout voor een groot vuur gehaald, wat frisdrank en veel, heel veel arak (iedereen leeft nog, hier hebben ze nog niet van methanol gehoord gelukkig)
Het feest was erg gezellig, gelukkig veel kids en ook een hoop balinese vrouwen. Fijn met z´n allen gegeten aan het strand, kampvuur, kaarsjes, gitaartje. Toen het wat later werd, nog niet echt laat, wilde Daphne wat nieuw hout op het vuur gooien..., helaas ging ze met haar blote pootjes recht op de kolen staan (moet je niet doen als je niet in trance bent) en zo heeft zij de rest van haar feest gemist omdat ze met ijszakken aan de waterkant zat pijn te lijden. Met zonsopkomst zijn we weer richting huis vertrokken.
Zaterdagmiddag is Luna in Culik (een dorpje 10 km verderop) naar een punkconcert geweest... JA dat hebben ze hier kennelijk ook :)
Daphne heeft spijt dat ze niet meegegaan is want het schijnt nogal een zooitje te zijn geweest. De punkers hier, die zich altijd verstoppen?, waren in grote getalen aanwezig met de meest extreme kleding en kapsels, (volgens Luna kunnen de punkers in Nederland nog wat leren op het gebied van creatief punk zijn) helaas geen foto's van dit aparte shcouwspel. Ze gingen als gekken te keer en pogo-ten (?) erop los.
Zelfs een echte knokpartij kwam erbij kijken!
's Avonds zijn we weer eens naar de wawawewe geweest, dat was al veel te lang geleden dat we daar gedanst hadden i.v.m. met de hoofdpijnen van Luna, en het was weer gezellig als vanouds.
Op Zondag hebben lekker gekookt thuis en daarna hebben we er nog maar een concertje tegenaan gegooid en zijn we naar de OSA geweest, rastabar in Amed waar ze voor het eerst live muziek hadden. We hopen dat ze volgende keer een wat betere band vinden want deze jongens wisten volgens ons niet eens hoe ze hun gitaar moesten stemmen :)
Hier hebben we voor het eerst een flesje arak gekregen die we niet vertrouwden, we hebben deze dan ook niet gedronken maar braaf onder de tafel gedumpt, en Luna is met Kuncir naar huis gereden om onze eigen arak naar binnen te smokkelen.
Maandag rustdag, veel (bij)geslapen. weer heel lekker gekookt waarbij Luna 'gewond' is geraakt met de ontzettend hete chillies hier. Ze heeft de hele avond en nacht met ijsblokken op haar handen geprobeerd de brand van de chillies uit haar handen te krijgen.
Daphne is op bezoek geweest bij onze Franse buren, om kennis te maken... 2 vitale 50-tigers die een ontzettend mooi huis hier in het dorp hebben. Aan de buitenkant is daar dus niks van te zien, maar zodra je achter de muur komt hebben ze een paradijsje gecreeerd.
Stiekum hoopt Daphne of ze vragen of ze op wil passen ;) als zij weer vertrekken.
Dag lieve kijkbuiskinderen, dat was het weer voor deze keer.
Liefs voor jullie allemaal, Daphne en Luna
woensdag 27 mei 2009
"ziekenboeg"
Met Kuncir in een coma in de achterklep van de truck en Daphne als chauffeur zijn we zaterdag nacht (nouja...nacht 1/2 1) weer levend aangekomen in de bengkel. Zondag lekker gesnorkeld, het water is op het moment heel helder en ongeloofelijk blauw, het koraal groeit als kool (echt waar! koralen van zeker een halve meter breed die er vorig jaar nog niet waren zijn in een jaar tijd gegroeit) We kunnen nog maar een maandje genieten van het strand in Lipah want elk half jaar verwijnt het strand naar de andere kant van de baai.
Maandag zijn we uit eten gegaan in een luxe restaurant in Lipah want we hadden zo'n zin in een echte pizza, ook hebben we weer een arakje gedronken en hebben we ons daarna lekker met zn twee misdragen in de lege wawawewe (er was geen personeel dus hebben wij zelf maar een feestje gebouwd) Luna achter de drums met een ananas op dr kop en moeders verzorgde de zang. Nadat het hele dorp wakker was zijn wij gauw gevlucht naar het volgende dorp om daar met de locale rasta club een pretsigaretje te roken en nog wat flesjes arak achter over te slaan. (het was niet zo erg als het leest!)
Dinsdag naar Amlapura voor inkopen. We vertokken vroeg zodat Hedi kon rijden want zo vroeg zouden er nog geen politie zijn. (Hedi kan goed rijden maar heeft nog geen geld voor een rijbewijs, die je hier gewoon kan kopen, zonder lessen) Zodra we het dorp verlieten reden we in een politiefuik. Natuurlijk moest onze oranje truck aan de kant en Hedi begon al peentjes te zweten. De agenten in kwestie hadden echter totaal geen oog voor de jeugdige-rijbewijsloze-Hedi maar alleen maar oog voor de roze schoonheid achterop de truck (ha-ha)
Oom agent wilde Luna's telefoon nummer hebben en zondag op de koffie in de bengkel komen. Hij zei heel de tijd hoeveel die van d'r hield terwijl die haar hand vast hield (de ze los probeerde te rukken) en haar zwoel in d'r ogen keek. we lagen in een deuk. Natuurlijk hebben we niks hoeven te betalen en konden we gewoon doorrijden :)
S'avonds wilde we naar de wawa-wewe gaan maar de band speelde niet die avond dus zijn we naar cafe indah gegaan waar ook altijd live muziek is. Een half uur later zijn we samen toch maar op het strand gaan zitten sterren kijken. Deze keer was er wat meer te zien dan alleen sterren, een boot met 5 piemelnaakte (dronken) visser mannetjes kwamen juichend en joellend aan omdat ze goed gevangen hadden.
Woensdag heeft Luna nieuwe ceremonie kleding laten maken in culik voor de prijs van nog geen 5 euro.
Want de volgende dag hadden we een grote ceremonie in seraya.
Om 8 uur s'ochtends zijn we donderdag vertrokken om eerst in een paar familie tempels mee te bidden.
Daarna zijn we naar Kuncir's familie gegaan om daar tot 4 uur te wachten tot dat de priester kwam. Ook zijn we nog bij Made Kaler zijn familie geweest en hebben we nog een kopje thee bij Ogoh thuis gedronken.
Rond 4 uur naar de grote tempel toe die tot de nok toe gevuld was, daar hebben we nog zo;n 2 uur moeten zitten luisteren naar de mantras van de priester (waar niemand echt naar luisterde).
Daarna begon het gebed, wat heel indukwekkend was. Alle mensen in de tempel begonnen met z'n alle een mantra op te zeggen waardoor iedereen in een soort trance raakte. De hele tempel vibreerde van het Ohm.
Het was een mooie ervaring, helaas heeft luna aan deze dag (weer-) een zonnesteek overgehouden.
Op de terug weg in de auto werd ze plotseling ziek en heeft die hele nacht overgegeven aan twee kanten tegelijk, koorts en gehallucineerd. de dagen daarna waren niet veel beter en niemand begreep waarom we nou toch niet naar de dokter gingen. Als je hier naar de dokter gaat, dan is het standaard dat je bloeddruk gemeten wordt, tempratuur gemeten wordt en dan krijg je penciline en een vitamine prik, of je nu voor hoofdpijn,buikpijn of huiduitslag komt. verder is de hygiene bij de dokter ver te zoeken en is de kans dat je nog zieker wordt als je daar op bezoek bent geweest erg groot. Maar vandaag, na een week ziekte, wat toch wel een beetje lang is voor een zonnesteek, heeft luna zich er toch maar aan toegegeven en is naar de dokter gegaan en heeft vitamine pilletjes en ibuprofen gekregen. Als het over 2 dagen niet beter gaat gaan we naar het ziekenhuis.
Luna heeft alleen nog hoofdpijn en is nog duizelig en wordt misselijk als ze in het licht komt. verder geen koorts meer.
Tussen door heeft mama ook nog een bali belly opgelopen maar die duurde maar 24 uur.
Vandaag zijn we nog in een ceremonie (lees: wild losbandig ritueel) in ons dorp terecht gekomen.
De hele nacht waren de dorpelingen al in rep en roer, varkens moesten geslacht worden en offerings bereid worden. vanaf 3 uur geen oog dicht gedaan...that's Bali too :)
Dat was het voor deze blog, we hopen de volgende keer wat meer avonturen te kunnen vertellen.
Maandag zijn we uit eten gegaan in een luxe restaurant in Lipah want we hadden zo'n zin in een echte pizza, ook hebben we weer een arakje gedronken en hebben we ons daarna lekker met zn twee misdragen in de lege wawawewe (er was geen personeel dus hebben wij zelf maar een feestje gebouwd) Luna achter de drums met een ananas op dr kop en moeders verzorgde de zang. Nadat het hele dorp wakker was zijn wij gauw gevlucht naar het volgende dorp om daar met de locale rasta club een pretsigaretje te roken en nog wat flesjes arak achter over te slaan. (het was niet zo erg als het leest!)
Dinsdag naar Amlapura voor inkopen. We vertokken vroeg zodat Hedi kon rijden want zo vroeg zouden er nog geen politie zijn. (Hedi kan goed rijden maar heeft nog geen geld voor een rijbewijs, die je hier gewoon kan kopen, zonder lessen) Zodra we het dorp verlieten reden we in een politiefuik. Natuurlijk moest onze oranje truck aan de kant en Hedi begon al peentjes te zweten. De agenten in kwestie hadden echter totaal geen oog voor de jeugdige-rijbewijsloze-Hedi maar alleen maar oog voor de roze schoonheid achterop de truck (ha-ha)
Oom agent wilde Luna's telefoon nummer hebben en zondag op de koffie in de bengkel komen. Hij zei heel de tijd hoeveel die van d'r hield terwijl die haar hand vast hield (de ze los probeerde te rukken) en haar zwoel in d'r ogen keek. we lagen in een deuk. Natuurlijk hebben we niks hoeven te betalen en konden we gewoon doorrijden :)
S'avonds wilde we naar de wawa-wewe gaan maar de band speelde niet die avond dus zijn we naar cafe indah gegaan waar ook altijd live muziek is. Een half uur later zijn we samen toch maar op het strand gaan zitten sterren kijken. Deze keer was er wat meer te zien dan alleen sterren, een boot met 5 piemelnaakte (dronken) visser mannetjes kwamen juichend en joellend aan omdat ze goed gevangen hadden.
Woensdag heeft Luna nieuwe ceremonie kleding laten maken in culik voor de prijs van nog geen 5 euro.
Want de volgende dag hadden we een grote ceremonie in seraya.
Om 8 uur s'ochtends zijn we donderdag vertrokken om eerst in een paar familie tempels mee te bidden.
Daarna zijn we naar Kuncir's familie gegaan om daar tot 4 uur te wachten tot dat de priester kwam. Ook zijn we nog bij Made Kaler zijn familie geweest en hebben we nog een kopje thee bij Ogoh thuis gedronken.
Rond 4 uur naar de grote tempel toe die tot de nok toe gevuld was, daar hebben we nog zo;n 2 uur moeten zitten luisteren naar de mantras van de priester (waar niemand echt naar luisterde).
Daarna begon het gebed, wat heel indukwekkend was. Alle mensen in de tempel begonnen met z'n alle een mantra op te zeggen waardoor iedereen in een soort trance raakte. De hele tempel vibreerde van het Ohm.
Het was een mooie ervaring, helaas heeft luna aan deze dag (weer-) een zonnesteek overgehouden.
Op de terug weg in de auto werd ze plotseling ziek en heeft die hele nacht overgegeven aan twee kanten tegelijk, koorts en gehallucineerd. de dagen daarna waren niet veel beter en niemand begreep waarom we nou toch niet naar de dokter gingen. Als je hier naar de dokter gaat, dan is het standaard dat je bloeddruk gemeten wordt, tempratuur gemeten wordt en dan krijg je penciline en een vitamine prik, of je nu voor hoofdpijn,buikpijn of huiduitslag komt. verder is de hygiene bij de dokter ver te zoeken en is de kans dat je nog zieker wordt als je daar op bezoek bent geweest erg groot. Maar vandaag, na een week ziekte, wat toch wel een beetje lang is voor een zonnesteek, heeft luna zich er toch maar aan toegegeven en is naar de dokter gegaan en heeft vitamine pilletjes en ibuprofen gekregen. Als het over 2 dagen niet beter gaat gaan we naar het ziekenhuis.
Luna heeft alleen nog hoofdpijn en is nog duizelig en wordt misselijk als ze in het licht komt. verder geen koorts meer.
Tussen door heeft mama ook nog een bali belly opgelopen maar die duurde maar 24 uur.
Vandaag zijn we nog in een ceremonie (lees: wild losbandig ritueel) in ons dorp terecht gekomen.
De hele nacht waren de dorpelingen al in rep en roer, varkens moesten geslacht worden en offerings bereid worden. vanaf 3 uur geen oog dicht gedaan...that's Bali too :)
Dat was het voor deze blog, we hopen de volgende keer wat meer avonturen te kunnen vertellen.
vrijdag 15 mei 2009
sabtu en andere beestjes
week 2
Zaterdags is Jacky naar Vienna gekomen om 's avonds lekker te gaan dansen in Wawawewe. Toen we 's middags op het strand zaten met de masseuses en hun kids, hadden de kinderen een klein poesje op de berg gevonden. De moederpoes keek kennelijk niet meer naar 'm om en hij werd aangevallen door de mieren. Hij was heel mager, met ontstoken oogjes en uitgehongerd. Natuurlijk hebben we ons over hem ontfermd. We hebben de kleine rooie " Sabtu" genoemd omdat we hem op Zaterdag (= hari Sabtu) gevonden hadden. Het scharminkeltje was rond de 3 of 4 weken oud en zo zwak dat ie amper kon lopen. Luna heeft 'm de dagen daarna gevoerd (verse vis en melk) en hij veranderde in een echt speels jong poesje! Woensdag was ie de hele dag moe en wilde niet lopen of spelen: die nacht is ie gestorven... er zat iets niet goed in zijn buikje, dat kon je aan de buitenkant eigenlijk al zien...maar ja we hebben het in ieder geval geprobeerd. Die morgen hebben we Sabtu in het bananenbos achter ons huis begraven :(
We zullen jullie meteen even voorstellen aan al de andere dieren hier in huis.In de badkamer woont de familie kakkerlak, die in het begin vooral Luna de stuipen op het lijf joegen door hun enorme omvang! Nu zegt ze beleefd goeieavond tegen hen als ze de badkamer binnenkomt...maar ze zeggen nog steeds niks terug.
In diezelfde badkamer woont ook een mieren volk. Zij houden zich meestal schuil maar eens in de zoveel dagen lopen de duizenden mieren uit de muur naar buiten en weer terug, waarom ze dit doen weten wij ook niet, ze brengen niks mee naar buiten en ook niet naar binnen.Ook hebben we een paar brutale muizen,terwijl ik dit schrijf springt er net 1 over m'n voet!Soms wandelen ze over het bed, niet als we erin liggen hoor, maar de dropjes die ze achterlaten verraden dat ze langs gewandeld zijn :) Ze hebben nu ook babies, de hele dag rennen de minimuisjes door de slaapkamer.
Dan zijn er de hondjes: Tattoo, Skurf, Meis en Bones, dat zijn de vaste bezoekers, er lopen er nog heel wat meer rond, maar deze vier zijn onze vaste bezoekers (zolang de buren ze niet opeten natuurlijk)Tattoo is een zwarte schurftige hond, heel lief die lijkt op Ellens hondje Tattoo (vandaar zijn naam)Skurf is een pup (smurf) met schurft, die erg brutaal is en ervoor zorgt dat er niet te veel concurrentie op ons erf komt.Meis is een lieve bruine moeder hond, die braaf koekjes komt halen elke dag > ze kijkt net als Tattooo heel lief uit haar oogjes. En dan is er nog Bones, zo mager dat het onvoorstelbaar is dat ze nog kan lopen, ze is niet bang en kan nooit stoppen met eten. Ook zij heeft vermoedelijk ergens jonkies liggen. aan haar enorme hangtieten te zien.
Tenslotte wonen er ook nog twee wilde katten tussen het dak en ons plafond; de eerste keer dat de jacht geopend werd daar midden in de nacht, schrokken we ons wezenloos, zoveel kabaal in de slaapkamer, dat kon alleen maar een heel eng wild beest zijn haha! Nu weten we beter.
Verder hebben we deze week eigenlijk niet veel gedaan, Daphne is veel met haar websites bezig, en ook de huishoudelijke klusjes nemen best veel tijd in beslag. Poetsen, wassen, dweilen, koken en afwassen...waar zijn we aan begonnen toen we vertelden dat we dit allemaal zelf wilden doen.Normaal worden we hier namelijk helemaal verzorgd en in de watten gelegd, nu dus niet meer.
Zo nu en dan gaan we een eindje scooteren, 1 keer per week naar Amlapura voor de grote boodschappen en dagelijks struinen we de kleine warungs (=winkeltjes) af voor groente of vis.Deze week werden we in Amlapura overvallen door een wolkbreuk, daar hadden we natuurlijk niet op gerekend, en binnen een mum van tijd ware we doorweekt. De rit terug naar huis was dan ook echt KOUD! We zitten namelijk niet in de auto maar op de open laadbak (heerlijk vliegen door de rijstvelden en zwaaien naar de balinezen). De ritjes op de laadbak zijn elke keer weer een feest :) behalve als er emmers water uit de hemel vallen dus. De balinezen moesten wel lachen om die verzopen toeristen.
Ook krijgen we bijna dagelijks bezoek van de locals, die komen kletsen over muziek en tattoos en als ze mazzel hebben krijgen ze een arakje :) Soms komen ze koken, of koken we samen en eten we gezellig met het hele clubje.
Gisteren zijn we naar een heus kinderfeestje geweest, made May, het zoontje van Nga, die werkt in Vienna Beach, werd 10 jaar.Toen we daar om 5 uur aankwamen waren alle volwassenen (de mannen) straal bezopen, want die zaten al vanaf 12 uur aan de palmwijn, iets wat heel normaal is in Bali > als je niet hoeft te werken ga je je bezatten!De kindjes zaten netjes aangekleed braaf voor een TV bizarre videoclips te kijken, en af en toe was er een karaokeclipje bij bij en zongen ze allemaal mee.Er ware veel kindjes, wel 30 of 40!
Nga heeft ons ook zijn hobby laten proeven... een grote fles arak die steeds bijgevuld wordt. Geen gewone arak, er dreven allerlei kruiden en objecten in. Het was een heeeeel bijzondere fles, want er zaten dingen in die je niet zomaar kan vinden op Bali. Een paar ingredienten die we begrepen hadden waren krokodillen bot, hoorn van een chinees hert, en cactusvrucht die de oplossing tegen aids is (!) en verder zagen we nog wat insecten en tandjes drijven en heel veel soorten geneeskrachtige kruiden. Alleen Daphne heeft het goedje geproefd, en ze leeft nog!
Vandaag is het alweer Zaterdag, Jordi komt vis grillen en sateh lilith maken (heerlijke gemalen kokos met vis en kriuden), daarna gaan we hier indrinken, en dan weer dansen in de wawawewe.
Tot de volgende blog!xxx Daphne & Luna
Zaterdags is Jacky naar Vienna gekomen om 's avonds lekker te gaan dansen in Wawawewe. Toen we 's middags op het strand zaten met de masseuses en hun kids, hadden de kinderen een klein poesje op de berg gevonden. De moederpoes keek kennelijk niet meer naar 'm om en hij werd aangevallen door de mieren. Hij was heel mager, met ontstoken oogjes en uitgehongerd. Natuurlijk hebben we ons over hem ontfermd. We hebben de kleine rooie " Sabtu" genoemd omdat we hem op Zaterdag (= hari Sabtu) gevonden hadden. Het scharminkeltje was rond de 3 of 4 weken oud en zo zwak dat ie amper kon lopen. Luna heeft 'm de dagen daarna gevoerd (verse vis en melk) en hij veranderde in een echt speels jong poesje! Woensdag was ie de hele dag moe en wilde niet lopen of spelen: die nacht is ie gestorven... er zat iets niet goed in zijn buikje, dat kon je aan de buitenkant eigenlijk al zien...maar ja we hebben het in ieder geval geprobeerd. Die morgen hebben we Sabtu in het bananenbos achter ons huis begraven :(
We zullen jullie meteen even voorstellen aan al de andere dieren hier in huis.In de badkamer woont de familie kakkerlak, die in het begin vooral Luna de stuipen op het lijf joegen door hun enorme omvang! Nu zegt ze beleefd goeieavond tegen hen als ze de badkamer binnenkomt...maar ze zeggen nog steeds niks terug.
In diezelfde badkamer woont ook een mieren volk. Zij houden zich meestal schuil maar eens in de zoveel dagen lopen de duizenden mieren uit de muur naar buiten en weer terug, waarom ze dit doen weten wij ook niet, ze brengen niks mee naar buiten en ook niet naar binnen.Ook hebben we een paar brutale muizen,terwijl ik dit schrijf springt er net 1 over m'n voet!Soms wandelen ze over het bed, niet als we erin liggen hoor, maar de dropjes die ze achterlaten verraden dat ze langs gewandeld zijn :) Ze hebben nu ook babies, de hele dag rennen de minimuisjes door de slaapkamer.
Dan zijn er de hondjes: Tattoo, Skurf, Meis en Bones, dat zijn de vaste bezoekers, er lopen er nog heel wat meer rond, maar deze vier zijn onze vaste bezoekers (zolang de buren ze niet opeten natuurlijk)Tattoo is een zwarte schurftige hond, heel lief die lijkt op Ellens hondje Tattoo (vandaar zijn naam)Skurf is een pup (smurf) met schurft, die erg brutaal is en ervoor zorgt dat er niet te veel concurrentie op ons erf komt.Meis is een lieve bruine moeder hond, die braaf koekjes komt halen elke dag > ze kijkt net als Tattooo heel lief uit haar oogjes. En dan is er nog Bones, zo mager dat het onvoorstelbaar is dat ze nog kan lopen, ze is niet bang en kan nooit stoppen met eten. Ook zij heeft vermoedelijk ergens jonkies liggen. aan haar enorme hangtieten te zien.
Tenslotte wonen er ook nog twee wilde katten tussen het dak en ons plafond; de eerste keer dat de jacht geopend werd daar midden in de nacht, schrokken we ons wezenloos, zoveel kabaal in de slaapkamer, dat kon alleen maar een heel eng wild beest zijn haha! Nu weten we beter.
Verder hebben we deze week eigenlijk niet veel gedaan, Daphne is veel met haar websites bezig, en ook de huishoudelijke klusjes nemen best veel tijd in beslag. Poetsen, wassen, dweilen, koken en afwassen...waar zijn we aan begonnen toen we vertelden dat we dit allemaal zelf wilden doen.Normaal worden we hier namelijk helemaal verzorgd en in de watten gelegd, nu dus niet meer.
Zo nu en dan gaan we een eindje scooteren, 1 keer per week naar Amlapura voor de grote boodschappen en dagelijks struinen we de kleine warungs (=winkeltjes) af voor groente of vis.Deze week werden we in Amlapura overvallen door een wolkbreuk, daar hadden we natuurlijk niet op gerekend, en binnen een mum van tijd ware we doorweekt. De rit terug naar huis was dan ook echt KOUD! We zitten namelijk niet in de auto maar op de open laadbak (heerlijk vliegen door de rijstvelden en zwaaien naar de balinezen). De ritjes op de laadbak zijn elke keer weer een feest :) behalve als er emmers water uit de hemel vallen dus. De balinezen moesten wel lachen om die verzopen toeristen.
Ook krijgen we bijna dagelijks bezoek van de locals, die komen kletsen over muziek en tattoos en als ze mazzel hebben krijgen ze een arakje :) Soms komen ze koken, of koken we samen en eten we gezellig met het hele clubje.
Gisteren zijn we naar een heus kinderfeestje geweest, made May, het zoontje van Nga, die werkt in Vienna Beach, werd 10 jaar.Toen we daar om 5 uur aankwamen waren alle volwassenen (de mannen) straal bezopen, want die zaten al vanaf 12 uur aan de palmwijn, iets wat heel normaal is in Bali > als je niet hoeft te werken ga je je bezatten!De kindjes zaten netjes aangekleed braaf voor een TV bizarre videoclips te kijken, en af en toe was er een karaokeclipje bij bij en zongen ze allemaal mee.Er ware veel kindjes, wel 30 of 40!
Nga heeft ons ook zijn hobby laten proeven... een grote fles arak die steeds bijgevuld wordt. Geen gewone arak, er dreven allerlei kruiden en objecten in. Het was een heeeeel bijzondere fles, want er zaten dingen in die je niet zomaar kan vinden op Bali. Een paar ingredienten die we begrepen hadden waren krokodillen bot, hoorn van een chinees hert, en cactusvrucht die de oplossing tegen aids is (!) en verder zagen we nog wat insecten en tandjes drijven en heel veel soorten geneeskrachtige kruiden. Alleen Daphne heeft het goedje geproefd, en ze leeft nog!
Vandaag is het alweer Zaterdag, Jordi komt vis grillen en sateh lilith maken (heerlijke gemalen kokos met vis en kriuden), daarna gaan we hier indrinken, en dan weer dansen in de wawawewe.
Tot de volgende blog!xxx Daphne & Luna
vrijdag 8 mei 2009
Amed-Rockcity
De volgende dag (maandag) hebben we Madetje (massage) en de kids mee naar de Hardy's in Amlapura genomen. We moesten zelf inkopen doen voor in Lean en voor de kindjes van Made hebben we schoolspullen en nieuwe schoenen gekocht.Ook hebben we een grote krat bier ingeslagen want de volgende dag zouden we bezoek krijgen.Het laatste stukje heeft Daphne terug gereden in de auto.
s'Avonds hebben we een klein feestje met het personeel gehad wat eindigde in een nachtelijke zwempartij bij vienna beach (heerlijk,s'nachts zwemmen!)Op het strand daar aangekomen was het vol op feest. Toen zijn we met z'n alle aan de arak gegaan wat niet zo slim was want de volgende dag moesten we eigenlijk vroeg op staan...Wat een beetje moeilijk was met een dubbele kater, misselijk en met hoofdpijn zijn we opgestaan om Kadek te helpen met koken, 2 uur s'middags kwam ons bezoek.
De drummer van een van de beroemste bands in Indonesie is een vriend van Luna en hij zou met een paar vrienden bij ons langs komen in Lean voor het middag eten. Toen werden we gebeld dat ze de weg niet konden vinden en heeft Luna samen met Hedi hun opgehaald in Culik waar ze stonden de wachten met 7 harley's(!) op een kruispunt.Luna is meteen achter op een van de harleys geklommen en Hedi heeft jrx achter op de scooter genomen, die had een grote krat bier mee en de harleys konden daarmee de berg niet op. Met een ronkende stoet trokken we door de dorpen heen richting Lean waar iedereen nonchalant stond te wachten in de bengkel. Iedereen wilde een glimp van jrx opvangen, en als het even kon met 'm op de foto.De bengkel vol met bikers hebben we lekker gegeten.
Later zijn we met bikes naar vienna gereden om daar aan het strand te gaan zitten en wat zwemmen terwijl de bikers heel stiekem een pretsigaretje zijn gaan roken. Het werd plotselijk wel erg druk op het strand, alle beachboys en alle masseuses (+family) kwamen zogenaamd ook even op het strand zitten. Gelukkig hadden we genoeg bier bij... :p
Al met al een hele happening voor Amed, waar ze eigenlijk nog nooit een echte harley hadden gezien en al helemaal nooit een beroemdheid.Aan het eind van de middag is de stoet weer vertokken richting Ubud/Kuta/Denpasar. Ze waren allemaal erg onder de indruk van het mooie uitzicht hier en ze waren hier nog nooit geweest, op een na. Ook vonden ze het leuk om te zien dat blanken mensen ook op zo'n balineese manier kunnen leven.
Thuis aangekomen was Luna knock-out gegaan (met natte kleren) op het matje onder de fan waardoor ze de volgende dag tot half 6 ziek in bed heeft gelegen.
's Avonds kregen we bezoek van een local rastaman, die voor Daphne een zakje giechelkruid uit Lombok kwam brengen :) Veel takken, veel zaad, weinig kruid, maar toch, moeders was er blij mee.
Donderdag is de bengkel tijdelijk veranderd in een piercingshop, met spijkers en veiligheidsspelden werden lippen en oren doorboord (foto's volgen)
s'Avonds zijn we naar het internet cafe gegaan maar die was vol dus we gingen even wachten in de wawa- wewe. Toen wij daar aankwamen was er helemaal niemand maar binnen tien minuten zat er al weer 20 man. uit eindelijk zijn we daar maar blijven hangen. tafels aan elkaar geschoven, gitaar erbij gepakt, flessen arak gingen weer in het rond en om een uur of 2 s'nachts weer een nachtelijke zwempartij. de maan en het water waren zo helder dat het wel leek als of we in een aquarium aan het zwemmen waren.
De volgende dag (gelukkig) weer fris opgestaan.
vrijdag was een rustdag want, vanavond moet er weer gefeest worden: Jcky, de Bali vriendin van Daphne, komt namelijk vandaag.
Jordi, een van de plaatselijke beachboys, heeft Daphne Vrijdag nog kookles gegeven.. en nu kan zij voortaan ook elke dag verse Bali sambal maken!
:)
s'Avonds hebben we een klein feestje met het personeel gehad wat eindigde in een nachtelijke zwempartij bij vienna beach (heerlijk,s'nachts zwemmen!)Op het strand daar aangekomen was het vol op feest. Toen zijn we met z'n alle aan de arak gegaan wat niet zo slim was want de volgende dag moesten we eigenlijk vroeg op staan...Wat een beetje moeilijk was met een dubbele kater, misselijk en met hoofdpijn zijn we opgestaan om Kadek te helpen met koken, 2 uur s'middags kwam ons bezoek.
De drummer van een van de beroemste bands in Indonesie is een vriend van Luna en hij zou met een paar vrienden bij ons langs komen in Lean voor het middag eten. Toen werden we gebeld dat ze de weg niet konden vinden en heeft Luna samen met Hedi hun opgehaald in Culik waar ze stonden de wachten met 7 harley's(!) op een kruispunt.Luna is meteen achter op een van de harleys geklommen en Hedi heeft jrx achter op de scooter genomen, die had een grote krat bier mee en de harleys konden daarmee de berg niet op. Met een ronkende stoet trokken we door de dorpen heen richting Lean waar iedereen nonchalant stond te wachten in de bengkel. Iedereen wilde een glimp van jrx opvangen, en als het even kon met 'm op de foto.De bengkel vol met bikers hebben we lekker gegeten.
Later zijn we met bikes naar vienna gereden om daar aan het strand te gaan zitten en wat zwemmen terwijl de bikers heel stiekem een pretsigaretje zijn gaan roken. Het werd plotselijk wel erg druk op het strand, alle beachboys en alle masseuses (+family) kwamen zogenaamd ook even op het strand zitten. Gelukkig hadden we genoeg bier bij... :p
Al met al een hele happening voor Amed, waar ze eigenlijk nog nooit een echte harley hadden gezien en al helemaal nooit een beroemdheid.Aan het eind van de middag is de stoet weer vertokken richting Ubud/Kuta/Denpasar. Ze waren allemaal erg onder de indruk van het mooie uitzicht hier en ze waren hier nog nooit geweest, op een na. Ook vonden ze het leuk om te zien dat blanken mensen ook op zo'n balineese manier kunnen leven.
Thuis aangekomen was Luna knock-out gegaan (met natte kleren) op het matje onder de fan waardoor ze de volgende dag tot half 6 ziek in bed heeft gelegen.
's Avonds kregen we bezoek van een local rastaman, die voor Daphne een zakje giechelkruid uit Lombok kwam brengen :) Veel takken, veel zaad, weinig kruid, maar toch, moeders was er blij mee.
Donderdag is de bengkel tijdelijk veranderd in een piercingshop, met spijkers en veiligheidsspelden werden lippen en oren doorboord (foto's volgen)
s'Avonds zijn we naar het internet cafe gegaan maar die was vol dus we gingen even wachten in de wawa- wewe. Toen wij daar aankwamen was er helemaal niemand maar binnen tien minuten zat er al weer 20 man. uit eindelijk zijn we daar maar blijven hangen. tafels aan elkaar geschoven, gitaar erbij gepakt, flessen arak gingen weer in het rond en om een uur of 2 s'nachts weer een nachtelijke zwempartij. de maan en het water waren zo helder dat het wel leek als of we in een aquarium aan het zwemmen waren.
De volgende dag (gelukkig) weer fris opgestaan.
vrijdag was een rustdag want, vanavond moet er weer gefeest worden: Jcky, de Bali vriendin van Daphne, komt namelijk vandaag.
Jordi, een van de plaatselijke beachboys, heeft Daphne Vrijdag nog kookles gegeven.. en nu kan zij voortaan ook elke dag verse Bali sambal maken!
:)
maandag 4 mei 2009
Onze reis, het begon zo goed...
Dusseldorf - London
Na de check-in moesten we al onze tassen uitpakken, al onze cremepjes en zalfjes en andere vloeibare middelen in een plastic zakje doen, de douaniers moesten wel een beetje lachen toen ze onze hoeveelheid aan handbagage gingen uitpakken, vooral de tien pakken maandverband en de honderd tampons wekte het nodige gegiegel op.
Ze wilde toch wel weten waar we naar toe gingen met al die spullen, en hoe lang...
Maar al-met-al hebben we niets af moeten geven en konden we verder reizen.
Toen we in de termenal aan het wachten waren zagen we daar een oude punker met zn laptoppie zitten, die we meteen herkende: de gitarist van THE SEXPISTOLS :)
we durfde niet op 'm af te lopen omdat we aan het twijfelen waren of het niet misschien de gitarist van The Clash was...Of gewoon iemand die er misschien wel op leek.
Maar toen we het vliegtuig in stapte pakte hij zijn gitaar en wiste we het zeker :)
Hij ging voor ons zitten (helaas niet naast ons) en hij was een verslag aan het typen van de concerten. (wij stiekem tussen de stoelen mee lezen en on opvallend boven 'm hangen en foto's maken)
we hebben 'm van de zijkant en zn halve kale kop op de foto gekregen hehe...
De vlucht was kort naar London, opstijgen eten en weer dalen.
aangekomen op Londonairport, weer een hele securitycheck, deze keer moesten ook de schoenen uit...zullen ze blij mee geweest zijn > Daphne had haar stinklaarzen aan die al lekker opgewarmd waren :)
van de " pig-flue" is hier nog niets te merken.
we zijn vast onze gate gaan zoeken zodat we verder niet meer hoefden te zoeken, even wat gegeten (lekker pikant broodje!).. en nu een sigaretje dacht moeders...
Luna blijft bij de bagage...half slapend en Daphne gaat op zoek naar de uitgang. je mag hier nergens binnen roken. Nou ja nergens:
Dus wel! Daph vroeg aan de eerste de beste toiletdame die ze tegenkwam de weg naar de uitgang, omdat ze wilde roken. Ze pakte haar bij de arm en zegt:"you want to smoke?" I can show you where you can smoke without leaving the airport" ze dacht, die moet geld van me hebben, maar nee, ze wilde dat Daph dutyfree sigaretten voor haar haalde, en in ruil daarvoor zou ze haar een rookkamertje aanwijzen :)
Zo gezegd zo gedaan, ze geeft Dahpne 65 pond en spreekt met haar in de volgende toilet af.
Daphne komt braaf met de sigaretten en zij laat haar roken in de gehandicaptenWC, waar dus geen rookmelder hangt, als ze klaar was zou de dame de wc met chemicalien schoonmaken zodat niemand iets zou ruiken.
helemaal happy, lekker roken op London airport.
Nu is het wachten oop de volgende vlucht...we moeten nog zo ver! en we zij n al kei moe.
London - Signapore
Na zes uur in London te hebben gewacht mogen we eindelijk aan boord.
Een lange lange nacht, 12 uur vliegen door de duisternis. erg saai...en vermoeiend.
saaie mensen in het vliegtuig (allemaal aussies)
Met Qantas vliegen we dus nooit meer, de stoelen waren veel de krap, de toiletten waren vies en het eten was ook niet je-van-het.
Signapore - Denpasar
Zodra we in Signapore aankwamen was het haasten geblazen want we hadden nog geen boardingpass gekregen voor de vlugt Signapore - Denpasar.
We hadden precies een uur om die pas te halen maar cheaptickets.nl had het tijd-verschil niet goed berekend en dat leverde de nodige problemen op.
Als een gek heeft moeders geprobeerd een boardingpass te regelen terwijl Luna met de bagage bij de gate stond te wachten.
Aangekomen bij de transferdesk vertelde ze ons dat het niet zeker was of onze bagage dan wel mee zou kunnen. ze zouden hun best doen.
Daphne van de stress, in tranen (natuurlijk)
Het vliegtuig is een half uur later vertrokken zodat onze koffers (en wijzelf) aan boord konden; Hulde aan Signapore - Airlines dat ze dit allemaal zo geregeld hebben :)
eenmaal aan boord van deze vlucht was het goed vertoeven.
We hebben lekker eten gehad en de stewardessen zijn zo zorgzaam en vriendelijk :)
Aangekomen op Denpasar moest iedereen gelijk gezondheids formulieren invullen en in welke landen je was geweest in de laatste 10 dagen.
Een grote chaos. Wij zijn er snel tussen door gepiept en konden meteen onze bagage pakken en onze driver opzoeken.
Op weg naar de uitgang gold dat niet voor de andere passagiers op het vliegveld, iedereen moest door een spuittunnel die je vol sprayde met ontsmettings middel.
Maar met onze charmes, Luna's roze haar en Daphnes "nice tattoo" konden wij gewoon door lopen terwijl wij van alle officials een big smile kregen "nice hair!, peautipul daughter! ooeeh nice tattoo! ya ya! see you soon!" Heerlijk thuis komen voor ons! ;)
Toen we naar buiten liepen stonden er tallozen drivers met allemaal bordjes met namen, onze driver was op zoek naar MR.Besson en was heel blij toen hij erachter kwam dat HIJ degene was die ons naar het hotel mocht rijden ;)
Hij glunderde van top tot teen en kon zn ogen niet van Luna afhouden, exuseerde zich daarvoor tegen over Daphne terwijl hij zijn achteruitkijk spiegel op Luna richte (in de plaats van de drukke wegen van Kuta)
We Hadden eigenlijk af gesproken naar de Twice Bar van een vriend van Luna te gaan maar de moeheid en vooral ergenis heeft er voor gezorgd dat we allebij boos naar bed zijn gegaan, morgen weer een nieuwe dag...
Om 10 uur stonden Gusti en Heidi voor het hotel te wachten om ons naar Amed toe te brengen.
We waren heel blij om hun terug te zien...Daphne weer aan het janken ;)
De weg naar Amed was leuk, ook hier weer de nodige commotie veroorzaakt met Luna's roze haren...
Alles is nog steeds mooi groen. We zijn in Candidasa wezen lunchen aan het strand.
De ober, nam bestelling op van iedereen maar keek alleen maar Luna aan. Toen Daphne een sarcastische opmerking maakte begon die erg te blozen en te giebelen en dat heeft hij heel het uur vol gehouden tot dat wij weg gingen.
Aangekomen in Amed, hebben we een rondje hallo gezegt tegen iedereen en s'avonds bij de familie in Aas wezen eten, lekker!
Volgende blog zal iets minder lang zijn, ok? :)
muach moeders en dochter
Na de check-in moesten we al onze tassen uitpakken, al onze cremepjes en zalfjes en andere vloeibare middelen in een plastic zakje doen, de douaniers moesten wel een beetje lachen toen ze onze hoeveelheid aan handbagage gingen uitpakken, vooral de tien pakken maandverband en de honderd tampons wekte het nodige gegiegel op.
Ze wilde toch wel weten waar we naar toe gingen met al die spullen, en hoe lang...
Maar al-met-al hebben we niets af moeten geven en konden we verder reizen.
Toen we in de termenal aan het wachten waren zagen we daar een oude punker met zn laptoppie zitten, die we meteen herkende: de gitarist van THE SEXPISTOLS :)
we durfde niet op 'm af te lopen omdat we aan het twijfelen waren of het niet misschien de gitarist van The Clash was...Of gewoon iemand die er misschien wel op leek.
Maar toen we het vliegtuig in stapte pakte hij zijn gitaar en wiste we het zeker :)
Hij ging voor ons zitten (helaas niet naast ons) en hij was een verslag aan het typen van de concerten. (wij stiekem tussen de stoelen mee lezen en on opvallend boven 'm hangen en foto's maken)
we hebben 'm van de zijkant en zn halve kale kop op de foto gekregen hehe...
De vlucht was kort naar London, opstijgen eten en weer dalen.
aangekomen op Londonairport, weer een hele securitycheck, deze keer moesten ook de schoenen uit...zullen ze blij mee geweest zijn > Daphne had haar stinklaarzen aan die al lekker opgewarmd waren :)
van de " pig-flue" is hier nog niets te merken.
we zijn vast onze gate gaan zoeken zodat we verder niet meer hoefden te zoeken, even wat gegeten (lekker pikant broodje!).. en nu een sigaretje dacht moeders...
Luna blijft bij de bagage...half slapend en Daphne gaat op zoek naar de uitgang. je mag hier nergens binnen roken. Nou ja nergens:
Dus wel! Daph vroeg aan de eerste de beste toiletdame die ze tegenkwam de weg naar de uitgang, omdat ze wilde roken. Ze pakte haar bij de arm en zegt:"you want to smoke?" I can show you where you can smoke without leaving the airport" ze dacht, die moet geld van me hebben, maar nee, ze wilde dat Daph dutyfree sigaretten voor haar haalde, en in ruil daarvoor zou ze haar een rookkamertje aanwijzen :)
Zo gezegd zo gedaan, ze geeft Dahpne 65 pond en spreekt met haar in de volgende toilet af.
Daphne komt braaf met de sigaretten en zij laat haar roken in de gehandicaptenWC, waar dus geen rookmelder hangt, als ze klaar was zou de dame de wc met chemicalien schoonmaken zodat niemand iets zou ruiken.
helemaal happy, lekker roken op London airport.
Nu is het wachten oop de volgende vlucht...we moeten nog zo ver! en we zij n al kei moe.
London - Signapore
Na zes uur in London te hebben gewacht mogen we eindelijk aan boord.
Een lange lange nacht, 12 uur vliegen door de duisternis. erg saai...en vermoeiend.
saaie mensen in het vliegtuig (allemaal aussies)
Met Qantas vliegen we dus nooit meer, de stoelen waren veel de krap, de toiletten waren vies en het eten was ook niet je-van-het.
Signapore - Denpasar
Zodra we in Signapore aankwamen was het haasten geblazen want we hadden nog geen boardingpass gekregen voor de vlugt Signapore - Denpasar.
We hadden precies een uur om die pas te halen maar cheaptickets.nl had het tijd-verschil niet goed berekend en dat leverde de nodige problemen op.
Als een gek heeft moeders geprobeerd een boardingpass te regelen terwijl Luna met de bagage bij de gate stond te wachten.
Aangekomen bij de transferdesk vertelde ze ons dat het niet zeker was of onze bagage dan wel mee zou kunnen. ze zouden hun best doen.
Daphne van de stress, in tranen (natuurlijk)
Het vliegtuig is een half uur later vertrokken zodat onze koffers (en wijzelf) aan boord konden; Hulde aan Signapore - Airlines dat ze dit allemaal zo geregeld hebben :)
eenmaal aan boord van deze vlucht was het goed vertoeven.
We hebben lekker eten gehad en de stewardessen zijn zo zorgzaam en vriendelijk :)
Aangekomen op Denpasar moest iedereen gelijk gezondheids formulieren invullen en in welke landen je was geweest in de laatste 10 dagen.
Een grote chaos. Wij zijn er snel tussen door gepiept en konden meteen onze bagage pakken en onze driver opzoeken.
Op weg naar de uitgang gold dat niet voor de andere passagiers op het vliegveld, iedereen moest door een spuittunnel die je vol sprayde met ontsmettings middel.
Maar met onze charmes, Luna's roze haar en Daphnes "nice tattoo" konden wij gewoon door lopen terwijl wij van alle officials een big smile kregen "nice hair!, peautipul daughter! ooeeh nice tattoo! ya ya! see you soon!" Heerlijk thuis komen voor ons! ;)
Toen we naar buiten liepen stonden er tallozen drivers met allemaal bordjes met namen, onze driver was op zoek naar MR.Besson en was heel blij toen hij erachter kwam dat HIJ degene was die ons naar het hotel mocht rijden ;)
Hij glunderde van top tot teen en kon zn ogen niet van Luna afhouden, exuseerde zich daarvoor tegen over Daphne terwijl hij zijn achteruitkijk spiegel op Luna richte (in de plaats van de drukke wegen van Kuta)
We Hadden eigenlijk af gesproken naar de Twice Bar van een vriend van Luna te gaan maar de moeheid en vooral ergenis heeft er voor gezorgd dat we allebij boos naar bed zijn gegaan, morgen weer een nieuwe dag...
Om 10 uur stonden Gusti en Heidi voor het hotel te wachten om ons naar Amed toe te brengen.
We waren heel blij om hun terug te zien...Daphne weer aan het janken ;)
De weg naar Amed was leuk, ook hier weer de nodige commotie veroorzaakt met Luna's roze haren...
Alles is nog steeds mooi groen. We zijn in Candidasa wezen lunchen aan het strand.
De ober, nam bestelling op van iedereen maar keek alleen maar Luna aan. Toen Daphne een sarcastische opmerking maakte begon die erg te blozen en te giebelen en dat heeft hij heel het uur vol gehouden tot dat wij weg gingen.
Aangekomen in Amed, hebben we een rondje hallo gezegt tegen iedereen en s'avonds bij de familie in Aas wezen eten, lekker!
Volgende blog zal iets minder lang zijn, ok? :)
muach moeders en dochter
donderdag 30 april 2009
leaving on a jet plane
Vandaag is de dag waar we zolang naar uitgekeken hebben.
Half 5 was ik klaar wakker, het is nu 7 uur, en wat mij betreft kunnen we vertrekken :) Alles is klaar. Iedereen slaapt nog hier in huis, wat mij de gelegenheid geeft nog even een krabbeltje neer te zetten hier, vooral om iedereen te bedanken voor de lieve wensen voor onze reis.
...met gemengde gevoelens vertrek ik (wij). Afscheid van Butcher en Baba vers in het geheugen, emotioneel afscheid van vrienden en familie ( we komen wel terug hoor!) en mijn gedachten zitten vaak bij Yvon en Toolie (als jullie dit lezen, ik denk aan jullie!) die deze week met heel vervelend nieuws kwamen...
En dan is er ook de spanning (het heerlijke gevoel van avontuur), de rusteloze honger naar verre oorden wordt weer gestild, het weerzien met de familie op Bali en het weerzien met Jazz in Thailand.
Het zorgvrije leven in het Oosten, zo verschillend van het geplande leven hier, we hebben er zin in!Natuurlijk zullen we jullie missen, maar ik kijk reikhalzend uit naar de 4 maanden waarin nieuws en televisie helemaal geen rol spelen, de wereld zal door draaien, maar wij gaan het tempo dulu doen.
Rond 6 uur stijgen we van Dusseldorf op, na ander half uur landen we op London (ja! ik weet het > da's de andere kant op)
3 1/2 uur gaan we daar rondstruinen voordat we op de QANTAS AIRWAYS - QF 10 richting singapore stappen. (ja...dan vliegen we weer over jullie heen :) )
Ik heb een slaap pilletje van Mama gekregen, die we gaan gebruiken, zodat we uitgerust aankomen. We hebben precies 1 uur om in Singapore het vliegtuig naar bali te pakken, en om 1/2 10 's avonds komen we daar aan.
Dan vlug naar het hotel > opfrissen > aankleden, want we moeten opstap!
Ten eerste is Papa dan Jarig (70 jaar!! dat moeten we vieren toch?.. hihi), ook gaan we een vriend van Luna opzoeken, die daar een bar heeft. De volgende morgen gaan we richting huis (lees: de benkel in Lean)
Zo, dat was niet slecht voor een eerste weblog entry...
liefs Daphne en Luna
Half 5 was ik klaar wakker, het is nu 7 uur, en wat mij betreft kunnen we vertrekken :) Alles is klaar. Iedereen slaapt nog hier in huis, wat mij de gelegenheid geeft nog even een krabbeltje neer te zetten hier, vooral om iedereen te bedanken voor de lieve wensen voor onze reis.
...met gemengde gevoelens vertrek ik (wij). Afscheid van Butcher en Baba vers in het geheugen, emotioneel afscheid van vrienden en familie ( we komen wel terug hoor!) en mijn gedachten zitten vaak bij Yvon en Toolie (als jullie dit lezen, ik denk aan jullie!) die deze week met heel vervelend nieuws kwamen...
En dan is er ook de spanning (het heerlijke gevoel van avontuur), de rusteloze honger naar verre oorden wordt weer gestild, het weerzien met de familie op Bali en het weerzien met Jazz in Thailand.
Het zorgvrije leven in het Oosten, zo verschillend van het geplande leven hier, we hebben er zin in!Natuurlijk zullen we jullie missen, maar ik kijk reikhalzend uit naar de 4 maanden waarin nieuws en televisie helemaal geen rol spelen, de wereld zal door draaien, maar wij gaan het tempo dulu doen.
Rond 6 uur stijgen we van Dusseldorf op, na ander half uur landen we op London (ja! ik weet het > da's de andere kant op)
3 1/2 uur gaan we daar rondstruinen voordat we op de QANTAS AIRWAYS - QF 10 richting singapore stappen. (ja...dan vliegen we weer over jullie heen :) )
Ik heb een slaap pilletje van Mama gekregen, die we gaan gebruiken, zodat we uitgerust aankomen. We hebben precies 1 uur om in Singapore het vliegtuig naar bali te pakken, en om 1/2 10 's avonds komen we daar aan.
Dan vlug naar het hotel > opfrissen > aankleden, want we moeten opstap!
Ten eerste is Papa dan Jarig (70 jaar!! dat moeten we vieren toch?.. hihi), ook gaan we een vriend van Luna opzoeken, die daar een bar heeft. De volgende morgen gaan we richting huis (lees: de benkel in Lean)
Zo, dat was niet slecht voor een eerste weblog entry...
liefs Daphne en Luna
dinsdag 28 april 2009
Hier gaat het gebeuren!
Speciaal voor de family en vrienden gaan Luna en ik een weblog bijhouden...in 't nederlands!
We vertrekken Vrijdag 1 mei voor 4 maanden Bali.
Tussendoor gaan we Jazz in Thailand bezoeken. We hebben er zin in!
We blijven daar een paar dagen in Bangkok, dan gaan we naar Koh chang (geloof ik ) met de bus.
En als we energie over hebben willen we ook nog in de jungle kamperen, net als Jazz gedaan heeft.
Tot blogs dan maar, verwacht geen dagelijkse updates, we gaan proberen om in ieder geval 1 keer per week te bloggen.
Peace & Love Daphne & Luna
Abonneren op:
Posts (Atom)
