Deel 1 van onze Bali reis.

 Alvast BIG sorry dat ik niet zo vaak update, geef luiheid maar de schuld :)


Luna en ik zitten hier nu 1 maand, een korte samenvatting van de gebeurtenissen die we tot nu toe beleefd hebben.

Hoogte punt de afgelopen tijd was toch wel dat Marcia en Els hier waren! Het was een bijzonder weerzien hier op Bali, ik had nooit gedacht Marcia al het moois hier te kunnen laten proeven.

Zij hebben eerst een rondreisje gemaakt, en toen wij hier 2 dagen waren kwamen ze naar Amed.

We hebben samen veel gelachen, lekker gegeten en af en toe wat bezichtigd; helaas durfden de dames niet te scooteren hier, dus de ritjes waren heel beperkt, daardoor hebben ze achteraf gezien veel moeten missen hier!

Marcia heeft hier een lelijke bacterie opgelopen... ik ben even heel bang geweest voor herhaling van Luna's avontuur vorige reis. Gelukkig had ze een meningitis vaccinatie gehad in Nederland, maar haar symptomen waren niet goed. Nu ze terug in Nederland is blijkt de bacterie door haar hele lijf te zitten (ze zat onder de bulten en haar tong was ook onstoken nog toen ze terug vlogen) Ze heeft doxycicline gekregen (wondermiddel tegen allerlei tropische aandoeningen) en het gaat beter met haar, maar tot nu toe heeft ze nog steeds allerlei kwaaltjes over gehouden van die bacterie.

Soeveniertje!





Rabies!

Op Bali heerst momenteel nog steeds RABIES ... de bevolking is bang, er zijn al een hoop doden gevallen (ook in onze omgeving) en de jacht op honden is volop aan de gang! Dagelijks komen er mannen met blaaspijpjes met gifpijlen, om loslopende honden te ruimen. Voor zover die er nog zijn, want de meeste honden zijn door de bevolking zelf uit voorzorg al geslacht, en tot sate verwerkt.

Zelf hebben we ook een hond in de benkel nu ; PIKKIE :) een schatje die gelukkig wel ingeënt is! In de ochtend proberen we hem zoveel mogelijk binnen te houden, zodat de boze mannen met blaaspijp hem niet per abuis doodmaken.

Het is vreemd geen honden meer te zien hier.. ze hoorden echt bij het straatbeeld. Onze hond is de enigste waakhond van ons dorp nu nog!





Rabu.

Rabu betekent woensdag. Zo hebben we het iniminie poesje genoemd dat midden op de weg zat toen ik terug naar huis kwam.

Een nestje was nergens te vinden, dus er zat echt niks anders op te proberen dit katje in leven te houden. Hij was amper 3 weken oud, dus de kans dat dat zou lukken was erg klein.

Het is dan ook niet gelukt, na een dag of 5 is Rabu met veel gekerm doodgegaan. We hebben ons best gedaan.



Zeeman..

Vorige week is onze overbuurman niet meer van zee terug gekeerd, hij is overboord geslagen tijdens het vissen en de boot kwam alleen terug. Het hele dorp in rep en roer, en een zoekactie is meteen op touw gezet, zonder resultaat. De jongeman laat twee kleine kindjes en vrouw achter, Er zal een pop gemaakt worden om zijn lichaam symbolisch te cremeren, zo gaat dat hier.



Internet :)

Ik zit nu op vienna beach draadloos te internetten, a dream comes true! Helaas is het bijna onbetaalbaar om dit vaak te doen, toch zal ik wel moeten; mijn laptop is met geen mogelijkheid online te krijgen in het internetcafe (waar ik voor 2 euro's per uur zou kunnen internetten) omdat ik windows 7 heb.. dat is net iets te modern voor Amed!

Maar deze verbinding is geweldig, en ik kan skypen (met cam!) met het thuisfront.



Verder gaat het leven hier z'n gangetje, we beginnen goed ingeburgerd te raken, kunnen de meeste dingen nu ook voor local price kopen (wat bijzonder is voor witte mensen hier) Dat hebben we ook wel nodig, want ons budget gaat toch wel erg snel op het moment. We zijn het woonhuis aan het opknappen; Luna heeft een mooie eigen kamer nu. We hebben 2 bedden besteld voor de logeerkamer, en zijn druk bezig kakkerlakken en ander ongedierte te bestrijden in het huis, mat goed resultaat overigens.

De geiser in de keuken is ontploft (ja we leven nog) maar die moet ook vervangen worden. We zijn opzoek geweest naar het onderdeel maar er moet toch een hele nieuwe geiser komen.

Het dorp Lean begint steeds leuker te worden... nu we de mensen beter leren kennen, is het toch wel een fijne plek om te wonene.

De eertse jaren waren de dporpsbewoners wat 'stug', maar nu zijn we helemaal ingebrugerd, en zijn zij ook wat meer toeristen gewend. We blijven natuurlijk vreemde gewoontes houden in hun ogen, maar ze kunnen wel om ons lachen tegenwoordig.



Feestjes hebben we niet zovaak meer, we doen het rustig aan wat dat betreft, en hebben ons lesje wel geleerd vorige keer.

Sueca is de enigste die we elke dag zien, en waar we regelmatig samen mee koken. Zijn vrouw Ketut, heeft n u een kleine warung in de bengkel gemaakt, waarmee ze een piepklein inkomen heeft. Ketut is een schatje! Ze is net zo oud als Luna, maar dan al moeder van een 1 jarig jongetje Samuel.



Elke maand wordt er in Amed op het strand een leuk reggaefeest georganiseerd, waar we vorige week naartoe zijn geweest. Er speelt dan een band die van de Gili's komt en het feest duurt tot diep in de nacht. Het was het leukste feest wat ik tot nu toe in Bali heb meegemaakt. Het was ook erg druk, veel happy people, relaxte sfeer (hoe kan het anders met reggaemusic?)

Ook gaan we nog wel 2 keer per week de band in wawawewe kijken, lekker dansen op de altijd maar weer zelfde nummers!



Ogen!

Het heerst weer, de ooginfectie op Bali. Elk jaar keert dit terug en heeft de hele bevolking infectie aan de ogen.Er is niet aan te onsnappen als je contact met locals hebt! Vorige week had ik 'm, en nu heeft Luna het ook. Het is een lelijke infectie die gepaard gaat met dikke bloeddoorlopen pus ogen en een paar dagen koorts. Gelukkig voor Luna had ik al medicijn dus konden we meteen met de behandeling beginnen, ikzelf moest een paar dagen wachten; de oogdruppels waren overal uitverkocht en ik heb ze uit denpasar moeten laten komen.



Ratelslangen!

Op een nacht werd ik wakker van een hard sissend geluid, waarvan ik dacht dat het Luna was die een kat uit de woonkamer wegjaagde. Na inspectie, bleek Luna rustig te slapen en ben ik terug naar bed gegaan, maar weer hoorde ik dat geluid uit mijn plafond komen... na een paar seconden nog een keer, en toen eindigde het met een harde schreeuw/piep van een rat die gepakt werd en toen was het stil...

Het enigste dier wat ik kon associëren met dit geluid was een ratelslang, maar ik had nog nooit van dit soort slangen gehoord hier op Bali. Met een onbehaaglijk gevoel ben ik maar weer gaan slapen om de volgende morgen op onderzoek uit te gaan òf dit soort slangen bestaan hier. 's Avonds kreeg ik mijn antwoord, Ja ze zijn hier dus ook!

Made is s'avonds op mijn plafond geklommen om te kijken of ie de slang kon vinden (wat een held he?) maar helaas zonder resultaat!

Vandaag komt er nog een keer iemand om bij daglicht de boel te inspecteren. Ik moet zeggen, ik slaap niet echt rustig nu ik weet wat er in m'n huisje sluipt!



Nou dit was het voor deze maand, volgende maand nieuwe update.

We missen jullie allemaal echt wel! De tijd gaat zo snel hier! nog maar 5 maanden en dan zijn we alweer thuis!



Veel liefs voor allemaal! Kussen en knuffels xXx



Daphne (en Luna, maar die wil niet meer bloggen :-D )